Dzieło Bertela Thorvaldsena, wykonane w 1832 r., znajdowało się w Homlu w latach 1842-1922. Pomnik miał burzliwą i długą historię. Zamówienie na rzeźbę złożono już w 1818 r., jednak prace nad nią rozpoczęto dopiero w 1826 r. Pierwszy model nie zyskał aprobaty polskiego społeczeństwa, stając się obiektem licznych dyskusji. Gdy pomnik był już gotowy, w 1834 r. rosyjskie władze cofnęły zgodę na jego ustawienie przed Pałacem Namiestnikowskim. Następnie car Mikołaj I zarządził przeniesienie pomnika do Modlina, co nastąpiło w 1836 r. po rozebraniu go na części. W 1840 r. rzeźba została ponownie złożona, a car podarował ją Iwanowi Paskiewiczowi, przez co trafiła do jego rezydencji w Homlu.

Wielokrotnie podejmowano próby odzyskania pomnika z Homla (w latach 1861, 1905 i 1917), lecz bezskutecznie. Dopiero w 1922 r., na mocy traktatu ryskiego, rzeźba wróciła do Polski i w 1923 r. stanęła na placu Saskim w Warszawie. Niestety, w 1944 r., podczas powstania warszawskiego, została zniszczona przez wojsko niemieckie.

W latach 1948-1951, na podstawie modelu przechowywanego w Muzeum Thorvaldsena w Kopenhadze, wykonano nowy odlew pomnika. W 1952 r. odsłonięto go przed Starą Pomarańczarnią w Łazienkach Królewskich, a w 1965 r. przeniesiono go na dziedziniec Pałacu Rady Ministrów, gdzie znajduje się do dziś.