W 1926 r. Samuel Tyszkiewicz zdecydował się na założenie polskiej oficyny drukarskiej, do dziś znanej pod nazwą Stamperia Polacca. Jej siedziba początkowo znajdowała się przy Piazza d’Azeglio 20 we Florencji, w późniejszym okresie jednak wielokrotnie zmieniała adres.

Pierwszym drukiem oficyny była monografia włoskiego rzeźbiarza i architekta Bernardo Rossellino (1928) autorstwa Maryli Tyszkiewiczowej. Wydanie to wzbudziło zachwyt w polskim środowisku bibliofilskim, przez które określone zostało jako „rzetelne dzieło sztuki”. Drugą książką, powstałą w oficynie, była Fiorenza – utwór samego Samuela Tyszkiewicza, opowiadający o historii Florencji i ilustrowany drzeworytami Tadeusza Cieślewskiego (syna). W kolejnych latach nakładem wydawnictwa ukazało się wiele niezwykłych druków, m.in. polska i włoska edycja Sonetów krymskich Adama Mickiewicza, Rzecz o malarstwie Cennina Cenniniego, czy ‒ uznawane za najpiękniejsze wydanie Stamperia Polacca ‒ Życie nowe Dantego Alighieri. Wszystkie publikacje oficyny opatrzone były specjalnym znakiem firmowym, którego elementem centralnym był podwójny krzyż wyrastający z serca. W górną część serca wpisane były litery MST, w dolnej początkowo umieszczano lilię florencką, a w późniejszych latach herb Tyszkiewiczów ‒ Leliwę. Nakładem oficyny Tyszkiewicza ukazało się 60 wydań książkowych oraz niezliczone druki akcydensowe: zaproszenia, życzenia, powinszowania noworoczne, plakietki, programy, dyplomy. Każde z nich można uznać za dzieło sztuki typograficznej. Tyszkiewicz, kierujący się mottem „rzeczy piękne wydawać pięknie”, bardzo dbał o wygląd swoich książek. Oprawione w pergamin tomy drukowane były na papierze czerpanym ze znakiem wodnym oficyny i zdobione w wyszukany sposób. Na wklejkach umieszczano dekoracyjne drzeworyty. Wydania opatrzone były kolofonem i sygnowane przez Tyszkiewicza własnoręcznym podpisem. Ich wartości dodaje to, iż drukowano je w niewielkim nakładzie, zaledwie 150‒300 egzemplarzy. Jakość publikacji Stamperia Polacca sprawiła, że wkrótce było o niej głośno w całych Włoszech i za granicą. Dzieła Tyszkiewicza prezentowane były na prestiżowych wystawach, gdzie zdybywały uznanie, m.in. Grand Prix na Wystawie Powszechnej w Paryżu w 1937 r.