Stanisława Paleolog (1892-1968), urodzona w Rumnie, była polską działaczką niepodległościową. Uczestniczyła w czterech wojnach i była podpułkownikiem Wojska Polskiego RP. Studia ukończyła na Akademii Handlowej we Lwowie. Brała udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej. W 1918 roku wstąpiła do Straży Obywatelskiej, gdzie służyła w stopniu kaprala. Była sanitariuszką oraz kurierką. Gdy 1 kwietnia 1920 utworzono Wydziały Ochotniczej Legii Kobiet przy Sekcji Mobilizacyjnej Oddziału I Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, została w stopniu podporucznika adiutantką naczelniczki, a także zajęła się kierownictwem referatu spraw personalnych. W trakcie II wojny światowej pracowała w Policji Polskiej Generalnego Gubernatorstwa. W 1946 roku opuściła Polskę. Wyjechała do Włoch, a następnie do Wielkiej Brytanii, gdzie osiadła na resztę życia. W 1954 roku Prezydent RP August Zaleski powołał ją na członka drugiego składu Sądu Obywatelskiego w Londynie. Została ministrą w pierwszym rządzie Antoniego Pająka na uchodźstwie. W 1957 opublikowano książka jej autorstwa noszącą tytuł The Women Police in Poland 1925–1939, która dotyczyła historii założonej przez nią Polskiej Policji Kobiecej.