Po agresji Niemiec na Polskę 1 września 1939 r. oraz ataku ZSRR 17 września 1939 r. tysiące Polaków, zarówno cywilów, jak i żołnierzy, przekroczyło granicę węgierską. Pomimo trudnej sytuacji międzynarodowej i przynależności Węgier do państw Osi, Węgrzy okazali dużą przychylność i udzielili pomocy polskim uchodźcom. Polacy otaczani byli opieką – zarówno ze strony państwa węgierskiego jak i organizacji polskich działających na Węgrzech. Internowani byli rozlokowani w licznych obozach wojskowych i cywilnych.
Liczbę polskich internowanych w początkowym okresie uchodźstwa ocenia się na około 140 tys., w tym ok. 33 tys. szeregowych i oficerów. Z czasem liczba uchodźców, przede wszystkim wojskowych, uległa zmniejszeniu na skutek zorganizowanej przez Polaków akcji ewakuacji do Francji i na Bliski Wschód do tworzonych tam polskich oddziałów wojskowych.
Na miejscowym cmentarzu w Zalabér w parceli II, rząd XIII, grób nr 1 (tj. przy schodach, po lewej stronie alei głównej) znajduje się grób ppor. Stanisława Topija, zm. 10.05.1943 r. Na grobie umieszczono betonowy krzyż z owalną tabliczką nagrobną o treści: „ŚP. STANISŁAW TOPIJ / PPOR. WOJSK POLSKICH / ZMARŁ 10.V.1943/ ŻYŁ LAT 49”. Pole grobowe wysypano gresem i obsadzono roślinnością ozdobną.

Oprac. A.Wojda, MKiDN, VII 2025 r.