W czasie II wojny światowej Swietłoje było miejscem przymusowego osiedlenia Polaków deportowanych m.in. z Kostrowicz koło Słonimia. Zesłańcy pracowali tu przy wyrębie lasu i spławianiu pni rzeką; dzieci i kobiety - przy piłowaniu drewna. Za wykonanie normy przysługiwało 800 gram chleba dziennie i talerz wodnistej zupy. Ciężka praca, niedostateczne wyżywienie i silne mrozy powodowały wysoką śmiertelność wśród zesłańców. Zmarli m.in.: Aleksander Sosiński oraz małżonkowie Aleksander i Józefa Kowalczykowie.
Do czasów obecnych po tym posiołku nie pozostał żaden ślad. Zachowały się natomiast mogiły zmarłych Polaków, usytuowane na skraju lasu i bardzo zarośnięte. W 1994 r. Jan Kowalczyk i Tadeusz Sosiński, którzy jako dzieci przebywali w tym posiołku i stracili tu rodziców, postawili na tym cmentarzu duży drewniany krzyż z napisem w języku polskim. Inskrypcja głosi: „Cmentarz Polaków z lat 1941-1942”.

Opracowała T. Zachara / MKiDN, VIII 2025