W Muzeum Patologiczno-Anatomicznym w Wiedniu znajduje się osobliwy eksponat - „plica polonica”, czyli tzw. „kołtun polski”. To dawniej występujące zjawisko medyczno-higieniczne polegające na trwałym splątaniu włosów w twardy, zbity pęk, sklejony łojem i wydzieliną wysiękową, często w następstwie wszawicy i braku pielęgnacji.

Kołtun przez stulecia budził przesądy: wierzono, że obcięcie go może spowodować chorobę, utratę wzroku lub rozumu, dlatego wielu chłopów celowo go zapuszczało, traktując jako ochronę przed złymi mocami. Zdarzały się też przypadki celowego tworzenia kołtunów - podobnych do współczesnych dredów - zwłaszcza na Mazowszu i Polesiu.

Zjawisko to uważano w dawnych Prusach za typowo polskie, nazywając je „Weichselzopf”, czyli „warkoczem znad Wisły”. Dopiero w XIX w. lekarze, tacy jak Józef Dietl i Aleksander Antoni Le Brun, rozpoczęli walkę z tym zabobonem, dowodząc, że kołtun nie jest chorobą, lecz skutkiem zaniedbań higienicznych.

Tekst zawiera podstawowe dane o obiekcie. Jeżeli masz dodatkowe informacje - zapraszamy do kontaktu!