Cmentarz w Stebniku położony jest we wschodniej części miasteczka, w odległości około 2 kilometrów od centrum. Najstarsze zachowane nagrobki z polskimi inskrypcjami pochodzą z lat 90. XIX wieku tj. okresu, gdy wieś Stebnik stała się miastem. Zdecydowaną większość mieszkańców stanowili Rusini, toteż przeważają nagrobki z inskrypcjami w języku ukraińskim.

Nekropolia ta jest wciąż czynna, a co za tym idzie dobrze utrzymana. Zachował się układ przestrzenny z główną alejką i kilkoma bocznymi, które od niej odchodzą.

Tuż przy wejściu znajduje się okazała kaplica grobowa Terleckich, właścicieli dóbr. Jest ona neoromańska, z inskrypcjami polskimi i ukraińskimi. Zbudowana została z cegły i oblicowana kamieniem. Na tylnej ścianie znajduje się duży medalion z maską Cierpiącego Chrystusa oraz tablica inskrypcyjna z czarnego marmuru, z czterema fotografiami zmarłych. W zwieńczeniu ścian bocznych dostrzegalny jest kamienny fryz z półkolistych arkad. Całość wieńczą dwa kamienne krzyże.

Najbardziej znaczącym dla Hausera nagrobkiem, znajdującym się w głębi cmentarza jest pomnik z kamiennym krzyżem na grobie Aleksandra Zdanowicza, „bohatera walk o niepodległość z 1863 r.”, wystawiony przez T.S.E. w Stebniku. Wspomina on także o ozdobnych kamiennych pomnikach na grobach Anieli (zm. 1936) i Franciszka (zm. 1931) Springów oraz Józefa Hatalskiego (zm. 1932), dekorowanych neogotyckimi ostrołukami i girlandami. Z nagrobków skałkowych wymienia: pomnik Kazi Pacakowej (zm. 1938), zwieńczony figurą Niepokalanej i pomnik Rysia Branickiego (zm. 1937), zwieńczony rzeźbą aniołka.

Dla cmentarza wykonana została dokumentacja (25 kart nagrobków) przechowywana w MKDNiS. Informacje o cmentarzu opublikowane (patrz bibliografia).

Bartłomiej Gutowski, Wiktoria Grabowska