W części wojskowej cmentarza katolickiego pochowano łącznie ok 1000 zmarłych więźniów obozu w Kosaczowie, w którym w 1919 r. Ukraińcy przetrzymywali jeńców polskich i sowieckich. Początkowo były to mogiły bez krzyży i mogiły zbiorowe z napisami: "Tu leży 70 internowanych nieznanego nazwiska" lub "Tu leżą internowani nieznanego nazwiska". Napisy te wykonał ołówkiem jeden z internowanych, wyznaczony do grzebania zmarłych. W 20-leciu międzywojennym Komitet Pań Polskich postanowił zebrać składki i wystawić wszystkim zmarłym wspólny nagrobek. Cel ten został zrealizowany w 1922 r. wg projektu artysty malarza Stanisława Leopolda Maksymiliana Daczyńskiego. Pomnik jest żelbetowy, złożony z dwóch elementów: ściany z wyższą częścią środkową oraz krzyża na trzystopniowej podstawie, z niewielką żeliwną tablicą z inskrypcją: „Ofiarom Kosaczowa Rodacy”, na ramieniu poprzecznym krzyża wyryto daty „1918-1919”. Środkową część żelbetowej ściany wypełniały białe marmurowe płyty z nazwiskami zmarłych. Wokół pomnika ustawiono bezimienne betonowe krzyże.

Po 1946 r. zniszczono marmurowe płyty z nazwiskami zmarłych.

Pomnik ten został odnowiony w 1995 r. staraniem Ośrodka ds. Polskiego Dziedzictwa Kulturowego Poza Granicami Kraju, działającego przy „Wspólnocie Polskiej”, odnowienie wsparła finansowo Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Niestety, już po renowacji pomnik ten został zamalowany jakimiś napisami. W 2023 r. fundacja Armenian Foundation przeprowadziła renowację pomnika. Prace wykonano w ramach zadania dofinansowanego z programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Miejsca Pamięci Narodowej za Granicą”.