Niewielki nagrobek Fryderyka Chopina, jeden z ulubionych celów turystów na cmentarzu Père-Lachaise, przedstawia zasmuconą postać kobiecą - muzę poezji lirycznej Euterpe pochyloną nad złamaną lirą. Na cokole znajduje się medalion portretowy zmarłego z wizerunkiem w profilu. Dedykacja „A Fred. Chopin ses amis” określa grono znajomych kompozytora jako fundatorów nagrobka. Został on wystawiony w rok po śmierci Chopina, odsłonięty 17 października 1850 r.

Polski pisarz Ferdynand Hoesick (1867-1941) z emfazą opisywał natchniony proces tworzenia nagrobka przez rzeźbiarza i bliski muzyce Chopina efekt liryczny, który budzi: „Jedyne uczucie, jakiegoby się doznawało w taką noc, będąc wspartym o żelazne sztachety tego pomnika, byłoby conajwyżej to, że się słucha jakiegoś dramatycznego Nokturnu Chopina, albo przejmującego finału z jego sonaty z marszem żałobnym”. Clésinger był bliskim znajomym Chopina (niechętnego jednak jego sztuce), mężem Solange Dudevant, córki George Sand, z którą Chopin był związany.

Artysta dwukrotnie zdjął gipsową maskę pośmiertną Chopina i wykonał odlew jego ręki. Projekt pomnika miał powstać bardzo szybko (według anonimowego dziennikarza z „L’Artiste” nazajutrz po śmierci Chopina!) i zyskał przychylność społecznego komitetu z jego przewodniczącym, wielkim malarzem i przyjacielem Chopina, Eugènem Delacroix na czele, który w „Dzienniku” zapisał: „Zdawało mi się, żebym w ten sposób i ja zrobił”. Odsłonięto go już w pierwszą rocznicę śmierci kompozytora, w czasie uroczystości wmurowano też wówczas urnę z ziemią przywiezioną z Polski. Wśród dominujących pochwał zarówno Francuzów jak Polaków, pojawiła się jednak zjadliwa krytyka poety Cypriana Kamila Norwida (1821-1883), piszącego o „haniebnie rzeźbionym pomniku, udającym kobietę, co płacze z lirą w ręku!”.

Serce kompozytora złożono w kościele św. Krzyża w Warszawie. Pomnik paryski został uszkodzony w 1871 r. podczas Komuny Paryskiej. Konserwowano go z funduszy ambasady polskiej w 1976 r., następnie gruntownie z funduszy francuskich w 1999 r., kolejna restauracja odbyła się w 2017 r. i prowadzona była przez polskich konserwatorów. Kopia rzeźby znajduje się w ambasadzie polskiej w Paryżu.