Fryderyk Chopin (1810-1849), urodzony w Żelazowej Woli, syn Mikołaja i Tekli Justyny z Krzyżanowskich. Na przełomie czwartego i piątego roku życia Fryderyk Chopin zaczął pobierać lekcje gry na fortepianie. Zanim skończył siedem lat, był już autorem kilku kompozycji. W 1818 r. odbył się jego pierwszy koncert publiczny. W latach 1823-1826 uczęszczał do Liceum Warszawskiego, a w latach 1826-1829 studiował w warszawskiej Szkole Głównej Muzyki. Po ukończeniu studiów wyjechał do Wiednia, a w 1831 r. osiedlił się w Paryżu, gdzie grał wiele koncertów, które wywarły ogromny wpływ na publiczność i przyniosły mu sławę. Wówczas komponował także liczne utwory. Od 1846 r. skupił się głównie na komponowaniu, angażując się również w życie polskiej emigracji, wspierając finansowo powstanie Towarzystwa Politechnicznego Polskiego w Paryżu. Od 1836 r. zmagał się z poważną chorobą - gruźlicą. W 1838 r. Eugène Delacroix rozpoczął malowanie portretu Chopina, na którym artysta uchwycił również partnerkę kompozytora, George Sand, jednak dzieło to nie zostało ukończone. Po rozstaniu z Sand, w 1848 r. Chopin wyjechał do Anglii i Szkocji, gdzie odbył swój ostatni publiczny koncert. Zmarł w 1849 r. w Paryżu. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych kompozytorów i pianistów swojej epoki.