Po zakończeniu II wojny światowej we Lwowie, na Zamarstynowie, działał centralny lazaret łagru NKWD nr 275, przeznaczony głównie dla niemieckich jeńców wojennych. Do czasów obecnych zachował się cmentarz tego lazaretu.

Ogółem na cmentarzu pochowano 330 osób, w tym 274 Niemców, 30 Austriaków, 15 Węgrów, 4 Czechów, 4 Polaków, 2 Jugosławian, i 1 Francuza.

Nekropolia ta została założona w październiku 1945 r. i funkcjonowała do zamknięcia lazaretu w marcu 1949 r. W okresie funkcjonowania cmentarza Zarząd Łagru nie występował do władz lokalnych o zezwolenie na wydzielenie terenu do pochówku zmarłych (zezwolenie wydano dopiero 28.07.1949 r. czyli po zamknięciu lazaretu). Po zamknięciu cmentarza nie został on przekazany pod nadzór władz lokalnych; był nadzorowany przez Zarząd MWD obwodu lwowskiego. Gruntowny remont cmentarza przeprowadzono w latach 50. XX wieku - ogrodzono go ceglanym murem wysokości 1,7 m (nie zachował się), na wszystkich mogiłach postawiono betonowe nagrobki oznakowane numerem grobu i kwatery, po wewnętrznej stronie ogrodzenia posadzono drzewa.

Cmentarz ten jest położony w północnej części Lwowa przy ul. Topolnoj, ok. 250 m na wschód od Cmentarza Zamarstynowskiego. Zajmuje plac o wymiarach 47 x 31 m i jest podzielony na 13 kwater po 25 mogił oraz 1 kwaterę z 5 mogiłami. Założenie cmentarza oraz jego stan zachowania są ewenementem w historii sowieckich łagrów.