Józef Dybowski (1812-1885), urodzony w Stoczku, syn Ksawerego Dybowskiego i Anny Sobieskiej, mąż Kamili Kosiorowskiej, fabrykant wyrobów kauczukowych. Uczestnik powstania listopadowego i wypraw korpusu gen. Dwernickiego na Wołyń; brał udział w kampanii 1831 r. Na emigracji w Francji, Szwajcarii i Anglii; współpracownik Giuseppe Mazziniego, uczestnik wyprawy sabaudzkiej. Doktor praw, absolwent Poitiers (1845). Członek Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, sekretarz Centralizacji, wysłany w 1848 r. do Wielkopolski w celu koordynacji powrotu emigrantów. Po powrocie do Francji osiedlił się w Paryżu, szanowany w środowisku polskim i francuskim. 

Zmarł 14 lub 15 maja 1885 r. w Paryżu, pochowany 16 maja 1885 r. na cmentarzu Père Lachaise. Pozostawił wdowę, trzy córki i trzech synów.

klepsydry: 

• francuskojęzyczna: „Joseph Dybowski, emigrant polski opatrzony sakramentami Kościoła zm. 14 maja 1885 r. w 73 r. życia w Paryżu w miejscu zamieszkania rue Rottembourg 16, poch. 16 tm. na cm. Père Lachaise po nabożeństwie w kościele parafialnym de l’Immaculée-Conception, podpisali wdowa Dybowska, Alexandre, Xavier i Jean Dybowski, panny Anna i Emilia Dybowska, Marius Poileux z żoną jego dzieci, rodzina i przyjaciele”
• francuskojęzyczna druga: „Joseph Dybowski, emigrant polski, zm. w Paryżu 14 maja 1885 r. w 73 roku. życia, podpisali: pani Camille Dybowska, Alexandre Dybowski profesor w Liceum Charlemagne, Xavier Dybowski Attache au Jardin d’Acclimatisation de Paris, Jean Dybowski, chargé Conférences à l’École Nationale d’Agriculture de Grignon, panna Anna Dybowska, pani Poileux z d. Dybowska żona Marius, panna Emi-lie Dybowska, Marius Poileux régisseur du Domaine des Agneaux i rodzina jego żona, ojciec, teść i krewni”
• „Kurjer Polski w Paryżu: dwutygodnik polityczny-literacki-społeczny: organ patryotyczny Polski” R. 5, nr 36 (15 czerwca 1885) s. 8: „NEKROLOGJA: Józef Dybowski, rodem z Królestwa Polskiego, miał lat 18 gdy wybuchło powstanie 1830 r. Opuścił szkoły i zaciągnął się w szeregi korpusu jenerała Dwernickiego, z którym odbył wyprawę na Wołyń. Po wyprawieniu Dwernickiego do Galicji, Dybowski powrócił na plac boju i służąc w 4 pułku konnych strzelców w głównej armji pod naczelną komendą jenerała Skrzyneckiego brał udział w wielkich bitwach kampanji 1831 r. Dosłużył się stopnia podporucznika. Na emigracji przebywał z początku we Francji, lecz następnie przeniósł się do Szwajcarji, gdzie wspólnie działał z Mazzi-nim i należał do wyprawy Sabaudzkiej. Zmuszony wydalić się z republiki helweckiej, przebywał lat kilka w Anglii. Powróciwszy do Francji studjował w Poitiers naukę praw a i złożywszy examina w 1845 r. otrzymał stopień doktora praw. W sprawach Towarzystw a Demokratycznego Polskiego brał gorliw y udział i został sekretarzem Centralizacji. Gdy w roku 1846 wybuchło powstanie w Krakowie, przybył do Paryża i w szedł w stosunek z Lelewelem, z Lamenais, z Ledru-Rollinem oraz innymi przewodnikami wielkiego liberalnego ruchu. W roku 1847 powrócił do Poitiers i ożenił się w tem mieście. Po wybu-chu rewolucji 1848 r. Dybowski był przez demokrację polską wysłany do Wielkopolski dla porozumienia się co do sposo-bów sprowadzenia emigrantów do kraju, aby mogli stanąć w szeregach powstania, walczącego z Prusakami. Aresztowany w Prusach musiał wrócić do Paryża. Wtedy to Dufour, minister spraw wewnętrznych dał mu rozkaz opuszczenia Francji pod pozorem, iż agitacjami swem i stał się niebezpiecznym dla porządku publicznego. Szlachetna dopiero interwencja Bixia spra-wiła, iż Dufour cofnął wydany rozkaz.» Odtąd Dybowski przebywał stale w Paryżu, szanowany dla swej prawości tak przez Polaków jak Francuzów. Umarł w 73 roku życia, dnia 14 Maja 1885 r., pochowany na cmentarzu Père Lachaise. Pozostawił po sobie wdowę, trzy córki i trzech synów dorosłych. Cześć jego pamięci!”