Tadeusz Tyszkiewicz (1774-1852), urodzony w Augustowie, syn Stanisława Antoniego Tyszkiewicza i Ewy Anny Białłozor, generał brygady armii Księstwa Warszawskiego, uczestnik powstań i kampanii napoleońskich. Walczył w wojnie z Rosją w 1792 r., brał udział w insurekcji kościuszkowskiej jako adiutant Jakuba Jasińskiego. Po upadku powstania wyemigrował do Francji, gdzie ukończył szkołę artylerii i inżynierii.

W kampaniach napoleońskich służył jako oficer ordynansowy Napoleona, walczył z Austriakami i wziął udział w wyprawie moskiewskiej jako dowódca brygady jazdy. Dostał się do niewoli rosyjskiej, po uwolnieniu przeszedł w stan spoczynku. Od 1820 r. senator-kasztelan w Królestwie Polskim. W czasie powstania listopadowego przewodził władzom cywilnym na Litwie. Po upadku powstania osiadł na emigracji w Paryżu.

Był wolnomularzem, członkiem loży Bracia Polacy Zjednoczeni. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. Jego prochy sprowadzono do Polski w 1939 r., zgodnie z testamentem, i pochowano na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

klepsydra: „Stroskane córki i familia ś.p. Jenerała Hrabi Tadeusza Tyszkiewicza zmarłego w 79tym roku życia, na dniu 13 b.m. i r., zapraszają szanownych Rodaków na pogrzeb odbyć się mających dnia 15 t.m., o godzinie 11ej z rana. Ciało nieboszczyka wyprowadzone będzie z mieszkania jego przy ulicy Monthabor, 38 do Kościoła a la Madeleine, a stamtąd na cmentarz Père La Chaise. Paryż, dnia 14 Kwietnia 1852 r.”

ZKwBP, BUJ i BXXCz sygn. 6982 t. 2 s. 427: „zawiadomienie o nabożeństwie żałobnym w rocznicę śmierci tj. 13 kwietnia 1853 w kościele de l’Assomption, na które obecna w Paryżu córka, w imieniu całej jego Familii, przyjaciół i ziomków zmarłego zaprasza (do Mlle Prince Czartoryski), syn  Stanisława Antoniego hr. Tyszkiewicza h. Leliwa i Ludwiki Białopiotrowicz, mąż Józefy Anna Marii Dowojna-Sołohub z którą miał córki Marię (1816-1891) zam. za Ignacym Łempickim i Józefę (1824-1900) zam. za Karolem Wiktorem Wodzińskim.”