Szpital ewakuacyjny (specjalny) nr 3810 zespołu łagrów nr 270 Borowicze został założony przez NKWD w 1944 r. i istniał do 1946 r. Formalnie szpital podlegał Zarządowi Obozu nr 270, ale funkcjonował w zasadzie jako jednostka samodzielna.

Cmentarz tego szpitala został założony w styczniu 1945 r. i funkcjonował do połowy 1949 r., kiedy został zamknięty i przekazany pod dalszy nadzór rejonowemu oddziałowi sowieckiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (MWD) w Borowiczach. Pomiędzy 1951 a 1959 r. cmentarz ogrodzono drewnianym płotem, a kopce nagrobne poprawiono i ponownie oznakowano. Następnie stan cmentarza uległ pogorszeniu - w 1967 r. stwierdzono, że ogrodzenie wymaga remontu, znaki nagrobne nie zachowały się, a cały teren cmentarza zarósł trawą.

Łącznie na cmentarzu pochowano 506 osób, w tym 292 Niemców, 135 Polaków, 31 Austriaków, 29 Węgrów, 8 Estończyków, 4 Czechów, 2 Francuzów, 2 Holendrów, 2 Łotyszy i Rumuna.

Cmentarz położony jest w rej. wsi Choromy, w odległości 2 km na wsch. od choromskiej stacji maszynowo-technicznej; 200 m na wsch. od drogi Borowicze-Okułow, 5 km na zach. od wsi Pleso i 6 km od Borowicz. Zajmuje obszar o nieregularnym kształcie o pow. ok. 200 m kw. Teren cmentarza podzielony jest na 10 kwater, na których znajduje się łącznie 56 mogił zbiorowych.

We wrześniu 1994 r. w ramach uroczystości w Borowiczach miejsce pochówku Polaków zostało trwale oznaczone krzyżem.