Sądząc po datach na nagrobkach cmentarz katolicki w Dobromilu założony został prawdopodobnie na początku XIX wieku, co czyni go jednym z najstarszych cmentarzy w tej okolicy. Znajduje się on w północnej części miasta, na malowniczych wzgórzach. Jest on wciąż czynny i utrzymany w sposób niezły. Częściowo przetrwał dawny układ przestrzenny z alejkami.

Według Hausera znajduje się tam wiele wartościowych nagrobków takich jak ten należący do Franciski von Walth (zm. 1817), będący jednym z najstarszych. Jest to okazały pomnik zwieńczony dużych rozmiarów wazonem oplecionym girlandą kwiatów. Zwraca on również uwagę na wysoki obelisk na grobie Edwarda Brodowicza, ozdobiony kartuszami herbowymi i w ogrodzeniu żeliwnym; okazały, dwukondygnacyjny pomnik na grobie inżyniera górniczego Franciszka Prus Saszewskiego (zm. 1926) i jego żony czy trójkondygnacyjnym grobowcu Folczyka i Kędzierskiego.

W centrum cmentarza znajduje się eklektyczna kaplica z 1905 roku, „zwieńczona sygnaturką, z portykiem wspartym na dwóch masywnych kolumnach”.

Natomiast po prawej stronie od wejścia znajduje się odrestaurowany przed rokiem 2007 Grób Nieznanego Żołnierza, poświęcony poległym w latach 1914-1920, zwieńczony wysokim krzyżem.
W przewodniku „Polska południowo-wschodnia” z 1938, na który powołuje się Hauser, znajduje się informacja o cmentarzu wojskowym, którego jednak nie odnalazł.

Dla cmentarza wykonana została dokumentacja (290 kart nagrobków) oraz karta cmentarza (przechowywane w MKiDN). Informacje o cmentarzu opublikowane (patrz bibliografia)

Bartłomiej Gutowski, Wiktoria Grabowska