W Medenicach znajdują się dwa cmentarze katolickie. Cmentarz rzymskokatolicki (zwany polskim) położony jest w zachodniej części wsi, natomiast greckokatolicki we wschodniej. Hauser skupia się na tym pierwszym. Został on uporządkowany na początku lat 90. XX wieku i ma typowo wiejski charakter, na co wskazują nagrobki wyrastające wprost z murawy.

Na cmentarzu pochowani są członkowie rodów zamieszkujących przez wieki Medenice – Mazuraków, Mazurczaków, Kowalów, Leśniańskich, Szymańskich, Garbiczów.
Najstarszy zachowany nagrobek to kamienny obelisk na grobie Sylwestra Kowalów (zm. 1873). Jako najciekawsze Hauser wybiera kamienne obeliski zwieńczone Grupą Ukrzyżowania, z aniołami trzymającymi koronę i rzeźbami świętych w niszach na grobach Michała Szymańskiego (zm. 1883) i Jadwigi Szymańskiej (zm. 1883). Nagrobki te należą do unikatowych na cmentarzach Małopolski Wschodniej i mają charakter ludowy.

Uwagę Hausera zwracają również: wysoki obelisk zwieńczony figurą Matki Bożej z Dzieciątkiem (ukoronowanych) na grobie Aleksandra z Nieczujów Jurkiewicza (zm. 1881) czy nagrobki dawnych proboszczów medenickich – okazały obelisk z różowego kamienia na grobie księdza Jakuba Skowrona (zm. 1921) i płyta nagrobna księdza Bolesława Teśniarza (zm. 1934). W głębi cmentarza stoi ponadto okazały pomnik z nakładanym krzyżem kamiennym dekorowanym maską Chrystusa Cierpiącego na grobie Franciszka Garbiaka (zm. 1922).

Na cmentarzu greckokatolickim przeważają pomniki kamienne, zwieńczone krucyfiksami. Wiele z nich ma ponadto w niszach rzeźby przedstawiające świętych.

Informacje o cmentarzu opublikowane (patrz bibliografia).

Bartłomiej Gutowski, Wiktoria Grabowska