Cmentarz katolicki w Mostach Wielkich położony jest w północno-wschodniej części miasteczka, za parkiem miejskim i dawną synagogą. Został założony prawdopodobnie w ostatniej ćwierci XIX wieku, co można wywnioskować na podstawie dat z zachowanych nagrobków. Najstarszy z nich, z inskrypcją polską, to okazały pomnik na grobie rodziny Dyszkiewiczów (Józefa Dyszkiewicz – zm. 1871 i Karol Dyszkiewicz – zm. 1886).

Cmentarz jest wciąż czynny, a przez co starannie utrzymany. Na jego terenie znajduje się eklektyczna kaplica pochodząca z przełomu XIX i XX wieku. Posiada ona trójkątny szczyt dekorowany spływami wolutowymi i jest zwieńczona sygnaturką.

Od bramy wejściowej wybiegają dwie ścieżki (jedna w lewo, wzdłuż ogrodzenia i druga przecinająca cmentarz w sposób ukośny), przy których znajdują się najstarsze nagrobki. Dominują ukraińskie. Ponadto, większość nagrobków z tej części cmentarza pochodzi z okresu międzywojennego.

Według Hausera nagrobki nie posiadają wyjątkowej wartości artystycznej. Zwraca on jednak uwagę na przykład na nagrobek Otylii (zm. 1928) i Ferdynanda (zm. 1929) Tullów, z różowego kamienia oraz z wbudowanym, ozdobnym krzyżem. W pobliżu kaplicy znajduje się natomiast nagrobek ks. Ignacego Nadolskiego (zm. 1936), wykonany z czarnego marmuru, przez L. Makolondrę ze Lwowa oraz płyta nagrobna Romana Sass-Soroczyńskiego, burmistrza Mostów Wielkich. Bliżej boczne alejki stoją natomiast dwa obeliski na grobach Celiny Michaliny Land (zm. 1888) i lekarza okręgowego Franciszka Langa (zm. 1920). Uwagę Hausera zwracają również ozdobne krzyże żeliwne, będące przeważnie bezimienne.

Informacje o cmentarzu opublikowane (patrz bibliografia).

Bartłomiej Gutowski, Wiktoria Grabowska