Położony w środku wsi, za kościołem parafialnym cmentarz został założony prawdopodobnie na początku XIX wieku, co można wywnioskować z dat na zachowanych nagrobkach. Najstarsze nagrobki to: należący do Emilii Krach (zm. 1826) kamienny pomnik ze stojącą obok rzeźbą młodzieńca (bez głowy), z niemiecką inskrypcją oraz należący do Anny Kertesz de Rosa (zm. 1827) wysoki obelisk na prostokątnym cokole, prawdopodobnie pochodzenia węgierskiego, z łacińską inskrypcją.

Podzielony jest on na dwie części, rozgraniczone dróżką. Pierwsza z nich, nieczynna, rozciąga się tuż za kościołem. Druga jest wciąż czynna i położona bardziej w głębi nekropolii.

Hauser zwraca również uwagę na okazały nagrobek zwieńczony krzyżem, będący obecnie pomnikiem ofiar „kainowych dni” w 1944 roku, z nową tablicą z tego właśnie roku oraz pobielany pomnik dekorowany maską Cierpiącego Chrystusa upamiętniający „siostry i braci, którzy zginęli w czasie / wszystkich wojen, walk i mordów bratobójczych / w więzieniach obozach i na zesłaniach”.

Wspomina on także o nagrobku proboszcza Kazimierza Logi (zm. 1910), zwieńczonym rzeźbą kobiety wspartej o krzyż oraz o pomniku z neogotycką dekoracją na grobie ks. Leopolda de Sasjyżyckiego (zm. 1888), zwieńczonym krzyżem dekorowanym u podstawy ornamentem roślinnym.

Interesujący jest pomnik wotywny z 1923 roku(?), z figurami świętych w niszy, zwieńczony figurą Matki Bożej z Dzieciątkiem, ufundowany przez Józefa Zameczkowskiego.

Na terenie cmentarza "nowego" znajduje się niewielka murowana kaplica, dekorowana jedynie medalionem (obecnie pustym) w fasadzie oraz zwieńczona krzyżem. Pod nią pochowany jest fundator - hrabia Sulatycki.

Informacje o cmentarzu opublikowane (patrz bibliografia).

Bartłomiej Gutowski