Ferdynand Majerski (1832-1921), urodzony w Dobroniowie, rzeźbiarz. Ukończył szkołę w Tarnowie, a następnie kształcił się w zakresie malarstwa, rzeźby i rysunku w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Po studiach pracował w Galicji, m.in. we Lwowie, a w 1867 r. osiedlił się w Przemyślu, gdzie prowadził zakład stolarski i kamieniarski. W 1867 r. założył w Przemyślu pracownię artystyczno-rzeźbiarską i kamieniarską zatrudniającą około 50 osób, co czyniło ją jedną z największych w regionie. Tworzył przede wszystkim elementy wyposażenia świątyń oraz nagrobki. Jego pracownia mieściła się przy ul. Juliusza Słowackiego 44. 

Wśród jego prac wymienić można m.in.:

• rzeźby i renowacje świątyń - ołtarz w Złotnikach na Podolu, odnowienie ołtarzy w katedrze ormiańskiej we Lwowie, snycerka w kościele w Kosienicach,
• udział w renowacji bazyliki archikatedralnej w Przemyślu (1880-1907), gdzie odpowiadał za rzeźby, a jego podobizna została wykuta w kamieniu na fasadzie,
• prace w kościele Trójcy Przenajświętszej w Przemyślu, kościele Matki Bożej Szkaplerznej, ołtarz główny w kaplicy św. Józefa w Krakowie-Łagiewnikach, ołtarze w kościele św. Anny w Kołaczycach, tabernakulum w kościele św. Bartłomieja Apostoła w Dębowcu, trzy ołtarze w bazylice Matki Bożej Płaczącej w Dębowcu (1912), główny ołtarz, ambona i chór w kościele Franciszkanów w Sanoku (1887).

Majerski był także autorem nagrobków, które znajdują się m.in. na cmentarzu komunalnym w Przemyślu, cmentarzach parafialnych w Racławicach i Rudniku nad Sanem oraz na cmentarzu Centralnym w Sanoku (nagrobki Hiacynty Truskolaskiej, Leopolda Biegi, ks. Bronisława Stasickiego).

Poza działalnością artystyczną pełnił funkcję prezesa Rady Nadzorczej kasy zaliczkowej rzemieślników. Zmarł 7 maja 1921 r. i został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu (kwatera 16). Po jego śmierci pracownię, aż do zamknięcia zakładu w 1930 r., prowadził jego syn Stanisław Majerski, architekt.