Korościatyn był wsią głównie polską, mieszkało tu kilka rodzin ukraińskich; wg spisu z 1.03.1943 r. liczył 944 mieszkańców.

Największy napad UPA na mieszkających tu Polaków miał miejsce w nocy z 28 na 29 lutego 1944 r. Samoobrona z Korościatyna, początkowo zaskoczona, stawiła jednak opór, który uratował większość mieszkańców wsi. Walki ustały dopiero nad ranem, gdy z odsieczą przyszedł polski oddział partyzancki, stacjonujący w Puźnikach, odległych o 12 km. Według relacji świadków zostało zamordowanych ok. 150 osób.

Pomordowanych pochowano 2.03.1944 r. we wspólnej mogile na korościatyńskim cmentarzu, kilka lub kilkanaście osób spoczęło w grobach rodzinnych. Aż do 2007 r. na cmentarzu w Korościatynie, po prawej stronie od wejścia znajdował się drewniany, pozbawiony jakichkolwiek napisów, krzyż na mogile pomordowanych. W 2011 r. na zlecenie i z funduszy Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa wykonano z jasnego granitu trwałe upamiętnienie mogiły, składające się z krzyża i dwóch półleżących tablic z nazwiskami ofiar. Na jednej z nich umieszczono napisy w języku polskim, a na drugiej w języku ukraińskim. Inskrypcja głosi: „Odeszli do Boga w tragicznych / okolicznościach dniu 28.02.1944 r. / [lista 122 nazwisk] / Prosza o modlitwe!” (inskrypcja w wersji polskiej zawiera błędy językowe).