4.05.1863 r. miała miejsce bitwa między liczącym ok. 120 ludzi oddziałem polskim, a wielokroć silniejszymi wojskami carskimi. Wynoszonego z pola walki przez towarzyszy, rannego w nogę pułkownika Ludwika Narbutta (naczelnego wodza zbrojnych sił Wielkiego Księstwa Litewskiego), śmiertelnie raniła druga kula. W walce poległo 13 powstańców, a rannych i wziętych do niewoli było 25. Reszta, na wydany wcześniej rozkaz pułkownika, wymknęła się z okrążenia. Chłopi zebrali ciała z pobojowiska i przewieźli pod kościół w Dubiczach, gdzie 6.05.1863 r. odbył się, za zgodą generał-gubernatora wileńskiego Nazimowa, pogrzeb z nabożeństwem żałobnym. 13 trumien spoczęło we wspólnej mogile. Wkrótce z rozkazu nowego gubernatora Wilna - Murawiewa, mogiłę powstańców zniszczono, ale miejsce to oznaczyła potajemnie za pomocą kamienia rodzina pochowanego tu Leona Kraińskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w Lidzie powstał Komitet uczczenia Narbutta i jego towarzyszy, pod patronatem marszałka E. Rydza Śmigłego. Kamień położony przez Kraińskich został wmurowany w podstawę nowego pomnika, wybudowanego na mogile powstańców. Uroczystość odsłonięcia pomnika, w której uczestniczył marszałek E. Rydz-Śmigły, odbyła się 6.08.1933 r. Na stronie frontowej pomnika umieszczono mosiężną płaskorzeźbę w kształcie krzyża, w części górnej przeplecionego cierniową koroną, w dolnej herbami Polski, Litwy i Rusi. Pod nią znajduje się tablica z inskrypcją: "1863, Za naszą Wolność i Waszą". Na bocznych ścianach umieszczono tablice z napisami: "Polegli w dn. 4 maja 1863 r. w bitwie pod Dubiczami pochowani we wspólnej mogile, tu spoczywają bohaterscy powstańcy / Narbutt Ludwik - Naczelny Wódz Powstania Narodowego na Litwie, Brzozowski Aleksander dr, Brzozowski Franciszek, Gremza Kazimierz, Hubarewicz Stefan, Jodko Stanisław, Kraiński Leon - adjutant, Pokempinowicz Józef, Popławski Włodzimierz, Skirmunt Tomasz, Taraszewicz Stanisław, Żukowski Władysław, Adam X Nieznany" [pierwsza boczna ściana] "Pomni na Was, którzy w tej startej niegdyś przez wroga z oblicza ziemi bratniej mogile spoczywacie, testament dziejowy obywatele ziemi lidzkiej roku pańskiego 1918 podjęli, znowu chorągiew powstania narodowego [unosząc], tworząc samoobronę lidzką, z której powstał obecny 76 pułk strzelców lidzkich. W szeregach wojska Rzeczypospolitej, prowadzonego do wiekopomnych zwycięstw w latach 1918, 1919 i 1920 przez wielkiego naczelnika JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO, Pułk Lidzki, wysoko dzierżąc chorągiew waszą, znaczył obficie na polach bitew krwią najlepszych żołnierzy swoich wierność i cześć dla haseł, na tej Waszej chorągwi wypisanych. Stając na baczność przed tu postawionym pomnikiem Waszej chwały i ofiary, żołnierze Pułku Lidzkiego ślubują uroczyście Waszą pracę żołnierską mieć sobie zawsze za najdoskonalszy wzór służby i miłości Ojczyzny, a wodza Waszego, tu spoczywającego LUDWIKA NARBUTTA po wsze czasy uważać za pułku tego szefa i Patrona. 6 VIII. 1933 rok" [druga boczna ściana]. Na murze okalającym pomnik umieszczono od frontu tablicę cynkową z napisem w języku litewskim i rosyjskim: [tł.: "Tu zostali pochowani powstańcy, padli 4 maja 1863 roku w starciu pod Dubiczami, wśród nich jeden z pierwszych przywódców powstania 1863 r. na Litwie Ludwik Narbutt"]. Obok znajduje się druga tablica, granitowa, obecnie nieczytelna. W 2005 r. renowację pomnika przeprowadziła Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Kolejne prace restauracyjne przeprowadzono w 2022 r., finansowały je władze litewskie.4.05.1863 r. miała miejsce bitwa między liczącym ok. 120 ludzi oddziałem polskim, a wielokroć silniejszymi wojskami carskimi. Wynoszonego z pola walki przez towarzyszy, rannego w nogę pułkownika Ludwika Narbutta (naczelnego wodza zbrojnych sił Wielkiego Księstwa Litewskiego), śmiertelnie raniła druga kula. W walce poległo 13 powstańców, a rannych i wziętych do niewoli było 25. Reszta, na wydany wcześniej rozkaz pułkownika, wymknęła się z okrążenia. Chłopi zebrali ciała z pobojowiska i przewieźli pod kościół w Dubiczach, gdzie 6.05.1863 r. odbył się, za zgodą generał-gubernatora wileńskiego Nazimowa, pogrzeb z nabożeństwem żałobnym. 13 trumien spoczęło we wspólnej mogile. Wkrótce z rozkazu nowego gubernatora Wilna - Murawiewa, mogiłę powstańców zniszczono, ale miejsce to oznaczyła potajemnie za pomocą kamienia rodzina pochowanego tu Leona Kraińskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w Lidzie powstał Komitet uczczenia Narbutta i jego towarzyszy, pod patronatem marszałka E. Rydza Śmigłego. Kamień położony przez Kraińskich został wmurowany w podstawę nowego pomnika, wybudowanego na mogile powstańców. Uroczystość odsłonięcia pomnika, w której uczestniczył marszałek E. Rydz-Śmigły, odbyła się 6.08.1933 r. Na stronie frontowej pomnika umieszczono mosiężną płaskorzeźbę w kształcie krzyża, w części górnej przeplecionego cierniową koroną, w dolnej herbami Polski, Litwy i Rusi. Pod nią znajduje się tablica z inskrypcją: "1863, Za naszą Wolność i Waszą". Na bocznych ścianach umieszczono tablice z napisami: "Polegli w dn. 4 maja 1863 r. w bitwie pod Dubiczami pochowani we wspólnej mogile, tu spoczywają bohaterscy powstańcy / Narbutt Ludwik - Naczelny Wódz Powstania Narodowego na Litwie, Brzozowski Aleksander dr, Brzozowski Franciszek, Gremza Kazimierz, Hubarewicz Stefan, Jodko Stanisław, Kraiński Leon - adjutant, Pokempinowicz Józef, Popławski Włodzimierz, Skirmunt Tomasz, Taraszewicz Stanisław, Żukowski Władysław, Adam X Nieznany" [pierwsza boczna ściana] "Pomni na Was, którzy w tej startej niegdyś przez wroga z oblicza ziemi bratniej mogile spoczywacie, testament dziejowy obywatele ziemi lidzkiej roku pańskiego 1918 podjęli, znowu chorągiew powstania narodowego [unosząc], tworząc samoobronę lidzką, z której powstał obecny 76 pułk strzelców lidzkich. W szeregach wojska Rzeczypospolitej, prowadzonego do wiekopomnych zwycięstw w latach 1918, 1919 i 1920 przez wielkiego naczelnika JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO, Pułk Lidzki, wysoko dzierżąc chorągiew waszą, znaczył obficie na polach bitew krwią najlepszych żołnierzy swoich wierność i cześć dla haseł, na tej Waszej chorągwi wypisanych. Stając na baczność przed tu postawionym pomnikiem Waszej chwały i ofiary, żołnierze Pułku Lidzkiego ślubują uroczyście Waszą pracę żołnierską mieć sobie zawsze za najdoskonalszy wzór służby i miłości Ojczyzny, a wodza Waszego, tu spoczywającego LUDWIKA NARBUTTA po wsze czasy uważać za pułku tego szefa i Patrona. 6 VIII. 1933 rok" [druga boczna ściana]. Na murze okalającym pomnik umieszczono od frontu tablicę cynkową z napisem w języku litewskim i rosyjskim: [tł.: "Tu zostali pochowani powstańcy, padli 4 maja 1863 roku w starciu pod Dubiczami, wśród nich jeden z pierwszych przywódców powstania 1863 r. na Litwie Ludwik Narbutt"]. Obok znajduje się druga tablica, granitowa, obecnie nieczytelna. W 2005 r. renowację pomnika przeprowadziła Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Kolejne prace restauracyjne przeprowadzono w 2022 r., finansowały je władze litewskie.