Jan Zbigniew Bem (1917-2018). Rok przed wybuchem II Wojny Światowej rozpoczął studia na wydziale architektury Politechniki Lwowskiej. W czasie studiów rozwijał również swoje artystyczne zainteresowania, szczególnie aktorstwo oraz śpiew. Był aktywnym członkiem amatorskiego zespołu teatralnego działającego przy Towarzystwie Pracy Ziemi Czerwieńskiej, którego celem było upowszechnianie polskiej kultury wśród zarówno Polaków, jak i mniejszości narodowych. W tamtym okresie zaczęły kiełkować myśli o ewentualnej zmianie kierunku studiów na aktorstwo lub muzykę. Gdy trafił do Melchnau stworzył swoje pierwsze symboliczne dla inernowanych dzieło – studnię przedstawiającą pannę Huber - nauczycielkę z Melchnau, podającą dzban wody umęczonemu polskiemu żołnierzowi. Kolejne dzieła artysty obejmują ręcznie kuty ryngraf z wizerunkiem Matki Boskiej Ostrobramskiej, który umieszczono w kaplicy dedykowanej pamięci poległych żołnierzy 2 Dywizji Strzelców Pieszych na cmentarzu w Zuchwil koło Solury, oraz pamiątkowy medal upamiętniający internowanych żołnierzy. Do zakończenia wojny Zbigniew Bem pozostawał internowany w obozie akademickim w Wintertuhr. Dla byłego studenta Politechniki Lwowskiej otworzyła się możliwość kontynuowania nauki na renomowanej ETH Federalnej Szkole Technicznej w Zurychu. Ukończył tę uczelnię w 1944 roku, zdobywając dyplom architekta. Po zakończeniu wojny pozostał w Szwajcarii, kontynuując praktykę w zawodzie. Początkowo pracował w różnych firmach architektonicznych, by później działać samodzielnie. Jednocześnie aktywnie zaangażował się w życie emigracji polskiej. Pełnił rolę wieloletniego prezesa Towarzystwa Polskiego w Zurychu oraz był aktywnym członkiem Koła byłych Żołnierzy 2 Dywizji Strzelców Pieszych.