Budowla wzniesiona na osi północ–południe na planie sześcioboku z trójbocznie zamkniętym, niższym prezbiterium, do którego przylegają od wschodu zakrystia, od północy wejście do krypty. Kaplica na cokole, nakryta drewnianą kopułą z latarnią poszytą blachą, z czterokolumnowym portykiem z kolumnami toskańskimi, poprzedzonym dwoma stopniami. W polu frontonu płaskorzeźbiony krzyż. Elewacje ujęte pilastrami dźwigającymi uproszczone belkowanie, między nimi ostrołukowe otwory okienne, w ścianie prezbiterium okulus. Na osi kaplicy od północy wejście do krypty w formie korytarzyka ze schodami. Krypta, obecnie mocno zdewastowana, usytuowana pod prezbiterium. Zakrystia z prostokątnym oknem w ścianie zachodniej, nakryta dachem trójspadowym. Do wnętrza pierwotnie tynkowanej kaplicy prowadzą drewniane, dwuskrzydłowe drzwi. Wystrój wnętrza niezachowany, poszycie stropu w większości zerwane, daszek przy korytarzyku do krypty zerwany, drzwi do zakrystii niezachowane. Na ścianach u wejścia do prezbiterium zachowane dwa epitafia inskrypcyjne. Pierwsze epitafium w formie prostokątnej tablicy wmurowanej w południową ścianę kaplicy, z inskrypcją rytą (1). Drugie epitafium w formie prostokątnej tablicy wmurowanej w zachodnią ścianę kaplicy, z inskrypcją rytą (2).