Zarys historyczny
Miejscowość leży około 4 km na południe od Mościsk. Nazwa „Krysowice” pochodzi od ruskiego rodu „Krysów”. Odnotowanymi właścicielami majątku byli kolejno od XV w.: Jan Kunat z Tuligłów, Hermanowski, Grochowscy (XVII w.), Złoczowscy herbu Grabie, Mniszkowie herbu Poraj, aż ostatecznie w latach 1844-1939 Stadniccy herbu Szreniawa. Miejscowość wchodziła w skład parafii w Mościskach.

Za czasów Mniszków, przed rokiem 1780, w Krysowicach powstał okazały pałac wraz z kaplicą poświęconą przez arcybiskupa lwowskiego Wacława Hieronima Sierakowskiego. W początkach XX w. pełniła ona funkcję publicznego obiektu sakralnego. W niedziele i dni świąteczne odbywały się w niej nabożeństwa odprawiane przez redemptorystów z Mościsk. W czasie I wojny światowej rosyjscy żołnierze pozostawili kaplicę nietkniętą, skupiając się na zniszczeniu i splądrowaniu pałacu. Podobna sytuacja miała miejsce w roku 1939. W latach 50. XX w. pałac został rozebrany, ale kaplicę przemieniono na magazyn. Zwrócono ją wiernym w roku 1990. W latach 1991-1995 obiekt wyremontowano rozbudowano i przemieniono na kościół pw. Matki Boskiej Fatimskiej.

Architektura
Kaplica położona była po północnej stronie pałacu. Co ciekawe, pomiędzy nią a pałacem istniał łącznik, który prowadził na emporę (chór muzyczny). Kaplica stanowiła obiekt murowany z cegły z użyciem kamienia. Zbudowano ją na rzucie kwadratu. Wnętrze nie było podzielone. Całość nakryto sklepieniem klasztornym. Elewacje również były bez podziałów, zamknięte profilowanym gzymsem, poniżej którego biegł fryz z ostrołukowych arkadek. Wnętrze w całości pokryte zostało malowidłami iluzjonistycznymi. W narożnikach kaplicy funkcjonowały przełamane pilastry dźwigające wyłamane ponad nimi belkowanie obiegające wszystkie ściany.

Jak pisze Andrzej Betlej w swoim opracowaniu na temat obiektu, pomimo ubogiej dokumentacji historycy sztuki odnajdują w dawnej kaplicy głęboką i ciekawą problematykę artystyczną. Przyczyną może być chociażby konflikt dotyczący chronologii powstawania poszczególnych partii. Nie wiadomo bowiem do końca, czy na początku zbudowano kaplicę, czy pałac. Ciekawostką jest też budulec obiektu sakralnego, czyli cegła. Warto zaznaczyć, że większość zabudowań pałacowych była… drewniana. Ocalałe partie malowideł ściennych zostały wykonane techniką prawdziwego fresku. Najprawdopodobniej zostały stworzone przez Stanisława Stroińskiego, wybitnego malarza pochodzącego ze Lwowa, żyjącego w latach 1719-1804.