Karol Broniatowski (1945-) - polski rzeźbiarz zamieszkały w Berlinie, tworzący rzeźby postaci ludzkich z papieru gazetowego oraz grafik i rysownik. W latach 1964-1970 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, będąc uczniem profesora Jerzego Jarnuszkiewicza. W okresie między 1969 a 1974 rokiem, tworzył trzy grupy rzeźb, złożone z około 50 figur w każdej z nich. Pierwsza grupa zawierała kroczące akty męskie, druga natomiast stojące akty żeńskie, z ramionami skrzyżowanymi nad głową. W 1972 roku, jego prace w formie figurek z papieru gazetowego zostały zaprezentowane na XXXVI Biennale w Wenecji, Biennale w São Paulo oraz w Filadelfii, Paryżu, Mannheimie. Ponadto, były one prezentowane w galeriach w Nowym Jorku, Antwerpii, Gandawie i Brukseli. Dzięki stypendium DAAD (Deutscher Akademischer Austauschdienst) w Broniatowski osiedlił się 1976 roku w Berlinie. Tam rozpoczął pracę nad cyklem „Big Man”, w ramach którego tworzył postaci kroczącego mężczyzny o wysokości 18,8 m. Te monumentalne rzeźby były wykonane z papieru gazetowego i granitu, podzielone na 93 części. Części te zostały rozmieszczone w różnych miejscowościach i kolekcjach. W 1977 roku, przedstawił „Obiekt 93 - drugą prezentację Big Mana”, która składała się z 93 jaj z polerowanego brązu, ułożonych na płycie i odbijających się wzajemnie. W roku 1978, zaprezentował „Stukowisko - trzecią prezentację Big Mana”, która polegała na wysyłaniu 93 sygnałów -stuknięć w mikrofon przy użyciu alfabetu Morse'a. W 1979 roku, w Muzeum Sztuki w Łodzi, stworzył „Głowę z piasku”. Była to forma gipsowa wypełniona piaskiem. Stopniowo usuwając kolejne warstwy formy, odsłaniał ukryty piasek, aż w końcu pozostał jedynie piasek rozsypany. W 1981 roku, przedstawił „rzeźby składane i rozkładane” - autoportret rzeźbiarza złożony z wielu warstw. W 1985 roku, rozpoczął projekt „małych kroczących” - 93 małe figury z brązu, o wysokości 25 cm każda, ukazujące postacie kroczące w jednolitym rytmie z lewą nogą do przodu, ustawiane w różnych konfiguracjach. Broniatowski wziął udział w wielu konkursach na pomniki. W 1991 roku, stworzył „Pomnik deportowanych Żydów Berlina przy dworcu Berlin-Grunewald”, będący blokiem betonu o długości 20 metrów z wgłębionymi sylwetkami ludzi. W 1996 roku, na zlecenie LGT Bank w Liechtensteinie, stworzył „Stopę z Bendern” - rzeźbę z brązu o wysokości 5,15 m., przedstawiającą fragment stopy niewidzialnego giganta.