Krzysztof Kamil Baczyński urodził się w Warszawie jako jedyny syn Stanisława Baczyńskiego, literata i krytyka literackiego, oraz Stefanii z Zieleńczyków, nauczycielki. Wychowywał się w atmosferze literackiej i patriotycznej, co wpłynęło na jego późniejszą twórczość. Edukację rozpoczął w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Humanistycznym Stefana Batorego w Warszawie, które ukończył zdając maturę w 1939 roku, tuż przed wybuchem II wojny światowej. W czasie nauki w gimnazjum należał do Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Spartakus”, półlegalnej organizacji młodzieży szkół średnich pod patronatem PPS. 

Po wybuchu wojny i zamknięciu polskich szkół przez okupanta niemieckiego, Baczyński kontynuował edukację na tajnych kompletach, studiując od jesieni 1943 do lata 1943 polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Już w tym czasie angażował się w działalność konspiracyjną, wstępując do Szarych Szeregów, organizacji harcerskiej zaangażowanej w ruch oporu.

W 1942 roku Baczyński poślubił Barbarę Drapczyńską, którą poznał na Uniwersytecie. Ich związek, choć krótki, był głęboki i pełen poetyckiej miłości, co znalazło odzwierciedlenie w licznych wierszach poety.

Obok poezji zajmował się również rysunkiem i malowaniem, a jego grafiki, często będące ilustracjami do własnych wierszy, ukazują inną, wizualną stronę jego twórczości. Jego wojenna poezja i sztuka były silnie zakorzenione w realiach okupowanej Warszawy, a w jego twórczości widoczne są wpływy katastrofizmu, a także ekspresjonizmu.

W 1943 roku Baczyński dołączył do Armii Krajowej. Od lipca 1943 r. w II plutonie „Alek" 2. kompanii "Rudy" batalionu AK „Zośka". Był również kierownikiem działu poezji miesięcznika społeczno-literackiego „Droga".Jego wiersze z tego okresu, takie jak "Elegia o... chłopcu polskim", stały się wyrazem doświadczeń młodego pokolenia, które dorastało w cieniu wojny, gotowe do poświęceń w imię wyższych ideałów.

4 sierpnia po południu poległ w pałacu Blanka od kuli niemieckiego snajpera. Poeta został pochowany w masowym grobie wraz z innymi powstańcami, odnalezione zostało podczas ekshumacji w 1947 roku. Krzysztof Kamil Baczyński i jego żona Barbara spoczęli razem na Wojskowych Powązkach (kwatera 22A-2-25). Pamięć o nim i jego twórczości jest jednak wciąż żywa, a wiersze Baczyńskiego są częścią kanonu literatury polskiej i lektur szkolnych, stanowiąc trwały testament młodego pokolenia, które poświęciło swoje życie w walce o wolność Polski.