Ludomir Michał Rogowski, urodzony w Lublinie i zmarły w Dubrowniku, był polskim dyrygentem, kompozytorem i pisarzem. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w Warszawie, gdzie studiował dyrygenturę i kompozycję, by później kontynuować naukę w prestiżowych ośrodkach muzycznych Lipska, Monachium oraz w Rzymie. Jego kariera nabrała tempa w Wilnie, gdzie założył orkiestrę symfoniczną i przez kilka lat pełnił funkcję jej głównego dyrygenta. Następnie, przeniósł się do Paryża, gdzie szybko zdobył międzynarodowe uznanie. Jego kompozycje były wykonywane w największych europejskich i amerykańskich miastach, takich jak Paryż, Bruksela, Nowy Jork, Warszawa i Praga.

Rogowski był także autorem książki "Muzyka przyszłości", która wywołała szerokie dyskusje wśród opinii publicznej. Po zakończeniu I wojny światowej powrócił do Polski, gdzie kontynuował karierę dyrygenta w różnych teatrach. W 1926 roku, szukając inspiracji w pięknie słońca i morza, odkrył dla siebie Dubrownik. Tam, w odosobnieniu klasztoru św. Jakuba, znalazł spokój i możliwość głębszego zgłębiania wiedzy muzycznej, z dala od zgiełku nowoczesnego świata.

Rogowski zyskał w Dubrowniku drugą ojczyznę, gdzie czuł się w pełni akceptowany i zrozumiany. Jego życie w tym mieście charakteryzowało się prostotą i skromnością, a także bliskim kontaktem z naturą i lokalną społecznością. Utrzymywał się z udzielania lekcji muzyki, a także z akompaniamentu. W Dubrowniku przeżył także swoją wielką miłość - Dora, śpiewaczka operowa, była dla niego źródłem inspiracji i radości.

Ludomir Michał Rogowski był także cenionym kompozytorem, którego dorobek obejmuje siedem symfonii, koncert skrzypcowy, suity, w tym "Impresje dubrownickie" i "Przebłyski morza", a także opery, balety, kantaty, pieśni symfoniczne i muzykę kameralną. Jego oratorium "Cud św. Błażeja" miało premierę w 1928 roku. Wszystkie swoje dzieła i prawa autorskie przekazał Archiwum Państwowemu w Dubrowniku, gdzie do dziś są przechowywane jako cenny składnik dziedzictwa kulturowego.