Ludwika Nitschowa z Kraskowskich (1889-1989) – polska rzeźbiarka. Po ukończeniu liceum pracowała przez dwa lata w pracowni Leona Wyczółkowskiego w Krakowie. Od 1909 do 1912 roku uczyła się w Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet Marii Niedzielskiej, którą ukończyła z medalem. W latach 1923–1926 studiowała natomiast rzeźbę w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Tadeusza Breyera. Razem z grupą jego uczniów założyła w 1929 roku spółdzielnię „Forma”, realizującą zamówienia na nagrobki, rzeźby kościelne i architektoniczne. Jej pierwsze wystawy prac malarskich i rzeźbiarskich odbyły się w warszawskiej galerii Zachęta w 1929 i 1930. Później wystawiała także m.in. w Instytucie Propagandy Sztuki (w latach 1930–1937) oraz w Brukseli i Paryżu. W latach 30. była członkiem zarządu Związku Zawodowego Artystów Rzeźbiarzy a od 1945 członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1950 pracowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1956 została mianowana profesorem nadzwyczajnym. Była kierownikiem katedry rzeźby oraz prodziekanem wydziału. Pod jej kierunkiem uczyli się m.in. Kazimierz Gustaw Zemła i Stanisław Kulon. W 1962 roku przeszła na emeryturę.