Michał Kalitowicz (mylnie podawane jest niekiedy nazwisko Kalinowicz), zwany tu Michel Kali, był szeregowcem polskiej II Dywizji Strzelców Pieszych, która w czerwcu 1940 r. przekroczyła w pobliżu Enges w Jurze granicę francusko-szwajcarską i została internowana w Szwajcarii. Naiwna stylizacja malowidła mogła być zamierzona, bowiem za sygnaturą „Michal Kali” kryje się zapewne malarz wykształcony przed 1939 r. w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, który po 1945 osiadł we Francji, gdzie wystawiał swoje prace malarskie, został też kustoszem Musée Bourdelle w Paryżu.

Ikonografia malowidła jest niezwykła i łączy akcenty polskie ze znajomością historii tych terenów: na tle panoramy Alp i jezior Neuchâtel oraz Biel opowiedziane zostają kolejne przykłady gościnności szwajcarskiej, udzielanej uciekinierom z Francji: są to św. Jeanne-Antide Thouret z Besanҫon, założycielka zakonu Sióstr Miłosierdzia, uciekająca z rewolucyjnej Francji w 1797 r., żołnierz francuskiego korpusu gen. Bourbaki, internowanego w 1871 r.; żołnierz francuski z I wojny światowej, polski piechur z roku 1940. Pod poszczególnymi postaciami umieszczone zostały wstęgi z napisami w języku francuskim, identyfikującymi treść. W dolnej części malowidła, na osi symetrii namalowana zaś jest duża plakieta informacyjna z napisem tłumaczącym ikonografię i dzieje powstania dzieła. Stanowi ono największą rozmiarami i najoryginalniejszą spośród malarskich pamiątek pobytu polskich internowanych w Szwajcarii.

Niewielka, jednoprzestrzenna murowana kaplica, stojąca przy szosie, powstała w XVII w. (poświęcona w 1678 r.), całkowicie zaś odnowiona została po pożarze w 1858 r. Malowidło wypełnia dużą część jej lewej wewnętrznej ściany, między dwoma oknami, w których znajdują się witraże współczesne. Według miejscowej tradycji (brak potwierdzeń archiwalnych) polscy żołnierze dostali zlecenie kolejnej renowacji wnętrza kaplicy i w czasie tych prac powstała scena Kalitowicza. Projekt, według napisu na malowidle, zrodził się w trzecią rocznicę internowania - 19 czerwca 1943 r. W tym okresie, aż po koniec roku 1944, prowadził on korespondencję w języku francuskim ze znanym szwajcarskim krytykiem sztuki, Williamem Ritterem, dobrym znajomym m.in. Józefa Mehoffera.

Na prawej ścianie kaplicy wmurowane są dwie kamienne polskie tablice dziękczynne z czerwca 1943 r., z napisami po łacinie i po polsku oraz ryngrafem z brązu, wykonanym przez Tadeusza Fuss-Kadena w 1942 r. Malowidło zachowane jest w dobrym stanie, było konserwowane w 1976, a następnie w 2005 r. przez Michela Muttnera.

Klucze do kaplicy przechowuje pobliska restauracja Hôtel du Chasseur, gdzie można również usłyszeć opowieść o polskich żołnierzach, budujących w okresie internowania pod miejscowością, główną drogę. Kilkaset metrów poniżej Enges, w kierunku zachodnim, przy rozwidleniu dróg w lesie, znajduje się głaz upamiętniający te prace, z płaskorzeźbionym orłem i napisem: „Polacy 1940-44”. Przed samą kaplicą zaś wmurowana jest w ogrodzenie tabliczka kamienna (obecnie w stanie destrukcji), informująca o zakończeniu prac renowacyjnych przez żołnierzy polskich w dniu 15 sierpnia 1943 r.