Obóz w Ostaszkowie, jako jeden z trzech obozów specjalnych NKWD (pozostałe to Kozielsk i Starobielsk), był miejscem odosobnienia polskich oficerów, policjantów i przedstawicieli innych służb mundurowych, którzy wiosną 1940 r. zostali zamordowani w ramach Zbrodni Katyńskiej. Z uwagi na bardzo złe warunki bytowe część jeńców zmarła jeszcze przed podjęciem przez NKWD akcji „rozładowania” obozów. Dokumenty udostępnione przez Prokuraturę Generalną Rosji wymieniają nazwiska 46 Polaków zmarłych w ostaszkowskim obozie przed jego likwidacją. Tych, którzy zmarli w Ostaszkowie, pochowano na cmentarzu w wiosce Trojeruczica, znajdującej się w bezpośrednim sąsiedztwie Ostaszkowa. Być może część z nich została pogrzebana na innym cmentarzu w pobliżu. Lokalizacje wszystkich mogił Polaków nie zostały dokładnie ustalone, dlatego w latach 90. XX wieku na jednej z zachowanych mogił Polaków postawiono w symboliczną tablicę pamiątkową z krzyżem, na której zamieszczono nazwiska 41 polskich oficerów zmarłych w obozie ostaszkowskim. Z niewyjaśnionych powodów na tablicy nie znalazło się 5 nazwisk, znanych z wykazu rosyjskiego. W 2013 r. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa urządziła to miejsce na nowo, stawiając granitowy krzyż i dwie tablice po obu jego stronach. Na tablicach umieszczono nazwiska 43 Polaków (o 2 więcej, niż na poprzednim upamiętnieniu), a inskrypcja główna głosi: „Pamięci żołnierzy Wojska Polskiego / funkcjonariuszy Policji Państwowej / Straży Więziennej, żandarmerii / zmarłych w obozie jenieckim NKWD / w Ostaszkowie w latach 1939-40 / rząd Rzeczypospolitej Polskiej / Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa”.