Odessa – sanatorium nad Limanem Kujalnickim, fot. Jakub Ber, wszelkie prawa zastrzeżone
Fotografia przedstawiająca Odessa – sanatorium nad Limanem Kujalnickim
Liman Andrewski, Odessa – sanatorium nad Limanem Kujalnickim, domena publiczna
Źródło: Biblioteka Kongresu Stanów Zjednoczonych
Fotografia przedstawiająca Odessa – sanatorium nad Limanem Kujalnickim
Odessa – sanatorium nad Limanem Kujalnickim, fot. Jakub Ber, wszelkie prawa zastrzeżone
Fotografia przedstawiająca Odessa – sanatorium nad Limanem Kujalnickim
Odessa – sanatorium nad Limanem Kujalnickim, fot. Jakub Ber, wszelkie prawa zastrzeżone
Fotografia przedstawiająca Odessa – sanatorium nad Limanem Kujalnickim
 Prześlij dodatkowe informacje
Identyfikator: POL-001104-P

Odessa – sanatorium nad Limanem Kujalnickim

Identyfikator: POL-001104-P

Odessa – sanatorium nad Limanem Kujalnickim

Początki kurortu nad Limanem Kujalnickim sięgają lat 30. XIX w., kiedy to lekarz Erast Andriejewskij dostrzegł walory lecznicze miejscowych słonych błot. Namówił on władze Odessy do wykupienia działki i zbudowania tam niewielkiej lecznicy. Impulsem dla rozwoju tego miejsca była budowa w 1873 r. specjalnej linii kolejowej z odeskiego portu. Lata 70. i 80. to okres znaczącego napływu kuracjuszy, których nie mogły obsłużyć istniejące nieduże lecznice. W tej sytuacji władze Odessy zadecydowały o budowie dużego sanatorium, mającego przyciągać pacjentów z całego Imperium Rosyjskiego i przyczynić się do rozwoju miasta. Projektantem nowego obiektu został polski architekt Mikołaj Tołwiński, mieszkający w Odessie. Rozległy budynek powstał w latach 1890‒1892 w tzw. systemie pawilonowym. Dzięki temu różnego rodzaju pomieszczenia kąpielowe, zabiegowe i administracyjne zgrupowano w wydzielone części z osobnymi wejściami, połączone ze sobą w jedną całość za pomocą galerii. W sanatorium znajdowała się także restauracja, zachwalana w przewodnikach z racji dobrej jakości kuchni i przystępnych cen. Przed I wojną światową sanatorium kujalnickie uznawane było za jeden z najnowocześniejszych obiektów sanatoryjnych w całej Rosji. Niestety, po wybudowaniu w latach 70.‑80. XX w. dużych bloków dla sanatorium, stary budynek zaprojektowany przez Tołwińskiego został opuszczony i od lat popada w ruinę. Mało kto pamięta dzisiaj o tym, że duża część Odessy z końca XIX i początku XX w. została zbudowana przez polskich architektów. Wśród nich należy przede wszystkim wymienić Feliksa Gąsiorowskiego, Władysława Dąbrowskiego i autora projektu sanatorium kujalnickiego, Mikołaja Tołwińskiego. Tołwiński ukończył szkołę średnią w Warszawie, a później studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. W Odessie osiedlił się w 1883 r. i spędził tam kolejnych kilkanaście lat życia. Był to okres wyjątkowo ożywionej aktywności – Tołwiński zaprojektował ponad 20 kamienic oraz budynków użyteczności publicznej w Odessie, z czego największą realizacją było właśnie sanatorium nad Limanem Kujalnickim. W 1898 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie został zatrudniony w Instytucie Politechnicznym. Zmarł w 1924 r. i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Warto wspomnieć, że w Odessie urodził się w 1887 r. jego syn Tadeusz Tołwiński, również architekt, znany m.in. jako autor projektów warszawskich gmachów: Muzeum Narodowego oraz Gimnazjum im. Stefana Batorego.

Czas powstania:
1890‒1892
Twórcy:
Mikołaj Tołwiński (architekt; Polska, Ukraina)(podgląd)
Publikacja:
06.10.2024
Ostatnia aktualizacja:
06.10.2024
rozwiń

Projekty powiązane

1
  • Odessa – sanatorium nad Limanem Kujalnickim
    Archiwum Polonik tygodnia Zobacz