Parafia Matki Bożej Różańcowej w Raduniu - rzymskokatolicka parafia znajdująca się w diecezji grodzieńskiej, w dekanacie Raduń na Białorusi. Do parafii należy kaplica filialna pw. Najświętszej Maryi Panny Ostrobramskiej w Podzitwie.

Historia
Pierwszy, drewniany kościół w Raduniu powstał w ostatniej ćwierci XV w. Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, śś. Jana Chrzciciela i Piotra Apostoła została następnie uposażona przez królową Bonę w 1556 r.

Była ośrodkiem dekanatu w diecezji (następnie archidiecezji) wileńskiej, obecnie - diecezji grodzieńskiej.

Do ok. 1774 r. parafia posiadała jedną filię w pobliskich Dubiczach (obecnie Litwa).

Przy parafii działała szkoła.

W latach 1910-1912, a następnie 1922-1924 Raduń stał się miejscem ostrych sporów o język używany w liturgi pomiędzy Polakami a Litwinami. W rezultacie zajść, do jakich doszło w latach 1923-1924, kościół został czasowo zamknięty przez władze diecezjalne, a parafia rozdzielona pomiędzy cztery sąsiednie.

W ciągu wieków stało tu co najmniej pięć kościołów, wszystkie drewniane. Dopiero w latach 1929-1933 wzniesiono obecną, murowaną świątynię w stylu „swojskim” - modernistycznym z elementami neogotyku, według projektu architekta Jana Borowskiego.

W latach międzywojennych parafia leżała w archidiecezji wileńskiej, w dekanacie Raduń. Przed II wojną światową liczyła ponad 8 tysięcy wiernych.

W czasach komunizmu parafia działała. Po II wojnie światowej spalono dawny drewniany kościół z 1838 r., który już od czasu wybudowania nowej świątyni nie pełnił funkcji liturgicznych.