Wioska Chaillot została włączona do Paryża w XIX w. W okresie rządów Drugiego Cesarstwa wytyczono tam szerokie arterie, z których część zbiegła się na znanym z kawiarni Placu Trocadéro. W 1956 r. od północno-zachodniej strony placu zainaugurowano pomnik „Ku chwale armii francuskiej 1914-1918", autorstwa francuskiego rzeźbiarza polskiego pochodzenia Paula Landowskiego (1875-1961). Wydarzenie to zakończyło trwające 20 lat starania o wzniesienie pomnika w tym miejscu.

Historia powstania pomnika

24 lutego 1937 r., utworzony rok wcześniej Komitet Narodowego Pomnika  Francuskiej Piechoty (Comité National du Monument à l’Infanterie), zwrócił się z oficjalną prośbą do prefekta stołecznego regionu o zezwolenie na usytuowanie pomnika na Placu Trocadéro, przylegającego do muru cmentarza Passy.

Konkurs z 1937 r.

Na początku listopada 1937 r. ogłoszono konkurs na projekt monumentu ku chwale piechoty francuskiej. Rywalizację rozstrzygnięto 27 listopada 1937 r. na korzyść francuskiego duetu - rzeźbiarza Louisa Henriego Boucharda (1875-1960) i architekta Alberta Droueta (1880-1953). Projekt kompozycji figuralnej, mający stworzyć złudzenie obecności poilu (określenie żołnierza piechoty armii francuskiej podczas I wojny światowej) w okopie, zaprezentowano wraz z innymi siedmioma modelami zgłoszonymi do konkursu podczas wystawy w Grand Palais w dniach 28 listopada - 5 grudnia 1937 r. Mimo że w połowie 1939 r. rada miejska wydała zgodę na realizację tej koncepcji, z powodu wybuchu II wojny światowej projekt nigdy nie został zrealizowany.

Powojenna realizacja 

Po wojnie podtrzymano decyzję o utworzeniu pomnika przy Placu Trocadéro z zastrzeżeniem, że pierwotna koncepcja utworzenia pomnika ku chwale piechoty francuskiej powinna zostać zastąpiona bardziej generalnym przedstawieniem armii francuskiej. Rada Miejska przegłosowała tę decyzję 22 marca 1951 r. 

W efekcie tych zmian porzucono pierwotny skomplikowany projekt Boucharda i Droueta na rzecz nowej koncepcji zaproponowanej przez Landowskiego. Pomnik, pod którego realizację położono kamień węgielny 11 listopada 1954 r., został odsłonięty 13 maja 1956 r.

Utrzymany w stylistyce Art Deco pomnik przedstawia korpus armii francuskiej w towarzystwie alegorii Francji (centralna figura kobiety z tarczą) oraz kobiety podtrzymującej jednego ze zmarłych towarzyszy w hołdzie tym, którzy oddali swoje życie za ojczyznę podczas I wojny światowej. Postaci przywodzą na myśl realizację artysty z lat 30. XX w. zatytułowaną „Widma".