Do najwcześniejszych zagranicznych upamiętnień Kopernika należy rzeźba Tomasza Oskara Sosnowskiego (1810-1886) z 1873 roku, ustawiona przed Świątynią Zgromadzenia Księży Zmartwychwstańców w Rzymie. Rzeźba przedstawia Kopernika wspartego o kolumnę oraz leżące na niej księgi i zwoje. Umieszczona jest na niskim cokole. Powstała zapewne w związku z czterechsetleciem urodzin astronoma i założeniem wówczas w Rzymie - ze wspólnej polsko-włoskiej inicjatywy - Muzeum Kopernikańskiego, do którego dzieła przekazali m.in. polscy artyści Wiktor Brodzki i Henryk Siemiradzki. Posąg do 1883 roku pozostawał w rzymskiej pracowni Sosnowskiego, następnie został wystawiony na Międzynarodowej Wystawie Sztuk Pięknych w Rzymie, po czym podarowany zmartwychwstańcom. Od zakończenia budowy ich nowego kościoła w 1889 roku znajduje się w obecnym miejscu. Rzeźba wykonana jest z marmuru karraryjskiego. Model gipsowy znajduje się w Papieskim Kolegium Polskim.

Sosnowski już wcześniej kilkakrotnie przedstawiał wybitnych przedstawicieli kultury polskiej, szukając kompromisowego ujęcia między wiarygodnością historycznego kostiumu a konwencją klasycystyczną, dziedziczoną po swoim mistrzu Pietro Teneranim. „Astronom stoi »en face«, w kontrapoście [...]. Jedynym odstępstwem od lekko antykizowanych pomników Czackiego, Mickiewicza i ks. Skargi, było nałożenie Kopernikowi na ramiona płaszcza podbitego futrem, z dużym kołnierzem z wyłogami. W ten sposób posąg fromborskiego kanonika stał się najmniej klasycznym dziełem artysty, ale równie zimnym, pozbawionym naturalności jak poprzednie” (Lechosław Lameński). Wydaje się, że również twarz uczonego została ujęta w sposób odbiegający od klasycyzującej stylistyki – być może Sosnowski wzorował się tu na rzeźbie późnogotyckiej.

Kościół i Klasztor Zgromadzenia Księży Zmartwychwstańców w Rzymie zgromadził wiele ciekawych, a zapomnianych dzieł malarstwa i rzeźby polskiej XIX i XX wieku. Posąg Kopernika u wejścia w obręb ich kompleksu stał się wizytówką tego zapomnianego muzeum sztuki.