Po ukończeniu szkoły elementarnej pracował fizycznie m.in. jako ślusarz, angażował się w działalność ruchów robotniczych. Od 1896 członek Polskiej Partii Socjalistycznej. Ze względu na toczące się śledztwo wyjechał za granicę, w roku 1900 powrócił, ukrywając się pod fałszywym nazwiskiem, aktywnie włączając się odbudowę struktur partyjnych. Po strajku w latach 1900-1901 dwukrotnie aresztowany, zwolniony z więzienia w 1903 r. W kolejnych latach angażował się w działalność wywrotową m.in. będąc współorganizatorem powstania chłopów w Łęczycy (1905 r.). W 1914 wstąpił do Legionów Polskich oraz angażował się w działalność polityczną i społeczną. W 1918 w rządzie Daszyńskiego był ministrem pracy i opieki społecznej, a w rządzie Moraczewskiego ministrem poczty i telegrafów. Poseł na sejm (1919-1935), radny Warszawy (1919-1939 z przerwą 1935-1937), członek Rady Naczelnej PPS. W czasie II wojny światowej angażował się w działalność konspiracyjną. W roku 1944 został przerzucony do Londynu i mianowany następcą Prezydenta RP Władysława Raczkiewicza. W latach 1944-1947 premier rządu RP i Minister Pracy i Opieki Społecznej. Do końca życia pozostawał aktywny politycznie.