Fragmenty kronik lokalnych w czasopiśmie "Wieści z Polski". W tym numerze wspomniana jest kwestia budowy nowych szkół katolickich w stanie Rio Grande de Sul, a także poświęcenie nowego domu Sióstr Miłosierdzia w Paranie. Z kolei w Paryżu powstaje pomnik A. Mickiewicza. Rzeźba dłuta Bourdelle'a jest już na ukończeniu. W nocie wspomniany jest opis pomnika i szczegóły dotyczące odlewu (Źródło: „Wieści z Polski”, Warszawa 1929, R: 2, nr 1, s. 28, za: Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa).

Uwspółcześniony odczyt tekstu

Polska Katolicka Młodzież Akadem. w Brazylii. 

Od kilku lat istnieje na uniwersytecie kurytybskim w Paranie organizacja katolickiej młodzieży polskiej, „Sarmacja”, grupująca Polaków, synów kolonistów. Obecnie Stowarzyszenie to przystąpiło do budowy własnego gmachu, w którym mieścić się będzie lokal organizacji, biblioteka i internat. 

Nowy Zakład Polskich Sióstr Miłosierdzia w Paranie. 

W Arancarii, mieście stanu Parana, w Brazylii, odbyło się w zeszłym miesiącu poświęcenie nowego domu Sióstr Miłosierdzia. Podczas uroczystości miejscowy proboszcz wygłosił podniosłe kazanie po polsku i brazylijsku do licznie zebranych rzesz kolonistów polskich. 

Katolicy-Polacy w Brazylii budują szkoły. 

Z inicjatywy ks. K. Zajkowskiego koloniści polscy z Correla Neto i Silvestre Correia wznieśli w kolonii Felicjanów, w stanie Rio Grande de Sul, piękny gmach szkoły katolickiej. W ostatnim tygodniu odbyła się uroczystość poświęcenia nowej szkoły, podczas której przemawiał ks. proboszcz Zajkowski i nauczycielka, p. A. Brzoskowska. 

Odznaczenie polskiego rzeźbiarza. 

Rodak nasz w Paranie, p. Żak, zaszczytnie znany artysta rzeźbiarz, twórca pomnika „Siewcy” i niemniej uzdolniony artysta malarz, otrzymał nowy złoty medal Narodowego Salonu w Rio, za sześć artystycznie wykonanych prac rzeźbiarskich: „Dziewczę z maskami”, „Syzyfy”, „Macierzyństwo” i inne. Za wykonanie „Siewcy” tenże sam Narodowy Salon jeszcze w roku 1924 nagrodził p. Żaka wielkim srebrnym medalem. 

Okręty z polską obsługą. 

W jedynem piśmie polskiem w Brazylii, wychodzącem dwa razy na tydzień pod nazwą „Lud”, czytamy: „…Nadzwyczajne wrażenie dodatnie robi na naszych emigrantach podróż morska na okrętach z polską obsługą z Polski do Ameryki Południowej. Rozmawialiśmy w Prudentopolis z dwoma emigrantami Rusinami, którzy przyjechali na „Krakusie” z Gdyni do Santos. 

Na okręcie nie czuli żadnej obczyzny, w jaką popadał zwykle każdy emigrant ze wstąpieniem na pokład; na „Krakusie” była wzorowa czystość, doskonała kuchnia polska, obsługa wyłącznie polska pełna uprzejmości. Wieczory przepędzali emigranci na pokładzie okrętu, gdzie im oficerowie-marynarze polscy urządzali różne pożyteczne pogadanki. W ogóle emigranci - w tym wypadku Rusini spod Tarnopola - Mikulmieć - uważali sobie podróż „Krakusem” z kompanii „Chargeurs Reuns” za prawdziwą przyjemność.