Teodor Regedziński (1894-1954), urodzony w Łodzi, szachista.

Pochodził z rodziny rzemieślniczej z Aleksandrowa Łódzkiego. Studiował prawo w Łodzi i pracował w lokalnej Kasie Chorych. Był czołowym zawodnikiem Łódzkiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej i uczestnikiem wszystkich czterech przedwojennych finałów mistrzostw Polski, osiągając najlepszy wynik w 1927 r. (IV miejsce).

Wielokrotnie reprezentował Polskę na międzynarodowych turniejach drużynowych, w tym na olimpiadach szachowych w latach 1928, 1933, 1937 i 1939, zdobywając srebrny i dwa brązowe medale. W 1936 r. brał udział w nieoficjalnej olimpiadzie szachowej w Berlinie, gdzie polska drużyna zajęła drugie miejsce.

Po wybuchu II wojny światowej jako jedyny z polskiej reprezentacji powrócił z olimpiady w Buenos Aires do okupowanego kraju. Wpisany na volkslistę, przyjął nazwisko Reger i uczestniczył w turniejach organizowanych przez III Rzeszę. Za odmowę szkolenia niemieckich zawodników został skierowany na front wschodni jako tłumacz. Po wojnie odbył czteroletnią karę w obozie pracy. W późniejszych latach rzadziej pojawiał się na turniejach, ale w 1952 r. zajął piąte miejsce w mistrzostwach Polski.

Według systemu Chessmetrics jego najwyższa pozycja rankingowa przypadła na sierpień 1937 r., gdy był 64. zawodnikiem świata.