Artur Rubinstein (1887-1982), urodzony w Łodzi, syn Izaaka Rubinsteina i Felicji z domu Heiman, pianista. Naukę gry na fortepianie zaczynał w Łodzi, pod opieką Adolfa Prechnera. Następnie uczył się w Warszawie, u Aleksandra Różyckiego. W 1897 r. wyjechał do Berlina, by kontynuować edukację w Wyższej Szkole Muzycznej. Zadebiutował 1 grudnia 1900 r. w berlińskiej Beethoven-Saal. W 1904 r. przeniósł się do Paryża. Odbył liczne tournées po Stanach Zjednoczonych (1906), Europie i Ameryce Południowej. W czasie II wojny światowej Rubinstein angażował się w pomoc polskim uchodźcom, występując na koncertach charytatywnych i wspierając rodaków materialnie. Stracił niemal całą rodzinę w wyniku Szoa. Jednym z jego najsłynniejszych gestów była sytuacja z 13 maja 1945 r. Podczas koncertu w operze w San Francisco, zorganizowanego dla delegatów i gości Konferencji Pokojowej, na której utworzono Organizację Narodów Zjednoczonych, Rubinstein zauważył brak polskiej flagi. Polskiej delegacji nie zaproszono na konferencję z powodu sprzeciwu Józefa Stalina. Rubinstein, wyrażając oburzenie, spontanicznie zagrał „Mazurka Dąbrowskiego”.