Informacja o obiekcie:
Kościół pw. Św. Ducha w Wilnie jest jednym z najważniejszych zabytków miasta a jednocześnie jednym z najsłabiej rozpoznanych pod względem jego dziejów budowlanych.

Według legendy pierwszy kościół w tym miejscu miał powstać jeszcze za czasów Giedymina w 1323. W roku 1408 wielki książę Witold ufundował na tym samym miejscu kościół parafialny pw. Świętego Ducha, przekazany dominikanom przez wielkiego księcia Aleksandra w roku 1501. Ci też wznieśli obok niego swój klasztor. Kompleks niszczony był przez pożary w roku 1610 i 1655. Po nich też miały miejsce kolejne odbudowy. W latach 1679-1688 przeprowadzono kompleksową przebudową kościoła, podczas której otrzymał on obecne rozmiary. Świątynia po raz kolejny uszkodzona przez pożar otrzymała w latach 1752-1760 obecna kopułę i fasadę. Mimo kasaty klasztoru kompleks przetrwał do dnia dzisiejszego w formie zbliżonej do XVIII wiecznej.

W okresie powojennym kościół Św. Ducha stał się ostoją polskości w Wilnie. Sama świątynia znajduje się w stanie względnie dobrym, budynki klasztorne mimo podjętych jeszcze w latach 80. XX wieku prac remontowych pozostają w znacznej mierze zdewastowane.

Ten bardzo ważny nie tylko dla kultury polskiej, ale również dla dziedzictwa całej dawnej Rzeczpospolitej kompleks pozostaje tylko cześciowo rozpoznany pod względem jego historii budowlanej. Jedynie w klasztorze wykonano częściowe badania architektoniczne (2013 r.). Kościół pozostaje natomiast zupełnie nie rozpoznany.

Zrealizowane prace: 
Zadanie polegało na wykonaniu przez studentów Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, którzy na studiach magisterskich wybrali specjalność "Dziedzictwo Architektoniczne", pierwszych badań architektonicznych kościoła. Prace odbywały się pod kierunkiem i opieką pracowników naukowych Politechniki Warszawskiej jak i innych jednostek, m.in. dr inż. arch. Wojciech Wółkowskiego, prof. dr hab. inż. arch. Małgorzaty Rozbickiej, dr hab. Anny Czyż. Efekty prac badawczych mogą mieć fundamentalne znaczenie dla opracowania zarówno dziejów budowlanych obiektu (rozwarstwienia chronologicznego) jak i wytycznych dla dalszych prac konserwatorskich.

Finansowanie: Program Instytutu Polonika „Polskie dziedzictwo kulturowe za granicą – wolontariat” 

Więcej o projekcie: https://polonika.pl