Położony w środku miasta, u stóp dawnego klasztoru Reformatów cmentarz został według Hausera założony na początku XIX wieku. Jest to bardzo stary cmentarz, głównie z inskrypcjami w języku polskim. Najstarsze nagrobki to krzyż „podolski” na grobie Elżbiety Gross (zm. 1808), z archaizującą inskrypcją oraz kamienny pomnik na grobie Franza Salesiusa […] (zm. 1823).

Obecnie cmentarz jest już nieczynny. Położony jest malowniczo na stoku wzgórza klasztornego.

Wiele nagrobków jest w stanie opłakanym, lecz w porównaniu do innych nieczynnych już cmentarzy (zwłaszcza katolickich) na tych terenach, nie jest aż tak źle.

Według Hausera przetrwało wiele interesujących nagrobków takie jak klasycystyczne (rozbite): Izabeli z Czezewiczów Modrzejowskiej, z rzeźbą zatroskanej kobiety wspartej o pomnik zwieńczony wazonem oraz okazały cokół zwieńczony figurą dziecka (bez głowy), wspartą o taki sam pomnik.

W głębi cmentarza znajdują się zaniedbane nagrobki dawnych właścicieli Sądowej Wiszni – Jana Nepomucena Marsa (zm. 1924) i Eugenii z Jastrzębskich Poraj Jasieńskiej (zm. 1906), „obywatelki Ukrainy” oraz okolicznego rodu szlacheckiego - hrabiów Łosiów z Kulmiatycz w formie trzech prostych obelisków z szarego kamienia.

Hauser zwraca również uwagę na nagrobki: Antoniny Hołyńskiej, zwieńczony okazałą rzeźbą (bez głowy); dawnych proboszczów – ks. Franciszka Zinkowskiego (zm. 1837), zwieńczony rzeźbą niewiasty wspartej o wazon i ks. Andrzeja Sołtysika (zm. 189[…]) zwieńczony figurą św. Józefa z Dzieciątkiem czy pomnik zwieńczony wysokim krzyżem na grobie Jana Tyndyka (zm. 1892).

Dla cmentarza wykonana została dokumentacja (1 karta cmentarza oraz 190 kart przechowywanych w MKiDN). Informacje o cmentarzu opublikowane (patrz bibliografia).