Cmentarz rzymskokatolicki powstał w połowie XIX wieku na wschodnim skraju miasta (obecnie część śródmiejska Brześcia, przu ul. Puszkińskiej). Jego obszar zajmuje ok. 1,7 ha. Cmentarz jest nieczynny. Pierwotnie cmentarz podlegał administracji kościoła pw. Podniesienia Krzyża, od 1938 roku (rozdzielenie parafii) przeszedł pod administrację kościoła pw. Matki Bożej Królowej Polski. W 1942 roku okupujące Brześć władze niemieckie zadecydowały o zmniejszeniu cmentarza, przez co ok. 1000 grobów uległo zniszczeniu. Szczątki przeniesiono do zbiorowej mogiły oraz na cmentarz garnixonowy, po którym nie zachował się żaden ślad. W 1956 roku cmentarz został zamknięty ze względu na brak miejsca na pochówki.
W południowo – wschodniej części cmentarza znajduje się murowana kaplica cmentarna. Na cmentarzu występuje wiele nagrobków o znacznej wartości historycznej i artystycznej. Najstarszymi zachowanymi nagrobkami są dwa pochodzące z 1854 roku – płyta nagrobna z piaskowca Józefa Szczepańskiego oraz prostopadłościenny postument Ignacego Wysockiego. Na cmentarzu spoczęło wielu przedstawicieli szlachty, m.in. rodzina Bryndzów. W północno – wschodnim narożniku cmentarza mieści się zdewastowana kwatera żołnierzy polskich z lat 1918-1920 (24 groby).

Informacje o cmentarzu opublikowano (patrz bibliografia).

Bartłomiej Gutowski, Aleksandra Dąbkowska