Znajdujący się w zachodniej części miasta cmentarz katolicki założono prawdopodobnie w II połowie XIX wieku, sądząc z dat zachowanych na nagrobkach. Najstarszym odnalezionym polskim pomnikiem jest należący do Jana Henryka Breynera (zm. 1877). Cmentarz zachował częściowo swój dawny układ przestrzenny, a przede wszystkim główne alejki. Jest on wciąż czynny i utrzymany „stosunkowo nieźle”. Niektóre nagrobki są jednak zdewastowane lub pozbawione inskrypcji.

Według Hausera przetrwało tam parę wartościowych pomników takich jak należący do zamordowanego Jana Lewickiego, z dużych rozmiarów rzeźbą Matki Bożej z Dzieciątkiem, nakrytą blaszanym zadaszeniem. Dane dotyczące jego oprawców zostały usunięte za pomocą młotka.

Warte uwagi są również nagrobki z obeliskami: Heleny (zm. 1915) i Władysława (zm. 1931) Piotrowskich wykonany w pracowni Tyrowicza we Lwowie czy Ludwika i Anastazji Hechtów z pracowni A. Króla.

Informacje o cmentarzu opublikowane (patrz bibliografia).

Bartłomiej Gutowski, Wiktoria Grabowska