Stary cmentarz rzymskokatolicki powstał najprawdopodobniej ok. 1748 roku. Według przekazów w tym roku wybudowano kościół, którego fundamenty zachowały się w centralnej części założenia cmentarnego. Cmentarz położony jest na południowo – wschodnim skraju miejscowości, jego obszar, ogrodzony drewnianym płotem, zajmuje ok. 0,7 ha. Poza fundamentami kościoła, ze starego założenia zachowała się także wolnostojąca, drewniana dzwonnica. Na cmentarzu znajduje się kilkaset nagrobków, większość z nich pochodzi z drugiej połowy XIX wieku. Najstarszym jest prostokątna płyta z 1837 roku, dekorowana rzeźbionym wieńcem, czaszką i skrzyżowanymi piszczelami. Całą jej powierzchnię pokrywa ryta inskrypcja, która jest nieczytelna. Interesującym obiektem jest duży grobowiec, należący według lokalnych przekazów do rodziny Buchowieckich lub Bochońskich. Jest to murowany, pierwotnie tynkowany nagrobek w formie prostopadłościennego bloku, na dużej ceglanej podstawie, przykryty czterospadowym dachem krytym blachą, wspartym na czterech dużych kolumnach toskańskich. Na nagrobku widoczne są nisze na tablice inskrypcyjne, jednak żadna z tablic nie zachowała się. Na cmentarzu zachowały się również żeliwne nagrobki rodziny Komornickich z lat 1887 – 1888 oraz żeliwny, prostopadłościenny postument Tekli ze Skirmunttów Bortnowskiej i Rozalii z Kamieńskich Horbatowskiej. Cmentarz jest typowym cmentarzem okolicy szlacheckiej. Poza nim w Osowej znajduje się jeszcze jeden cmentarz współczesny, prawosławny, bez nagrobków wykazujących wartość historyczną lub artystyczną.

Informacje o cmentarzu opublikowano (patrz bibliografia).