Cmentarz rzymskokatolicki został założony w początkach XIX wieku, znajduje się w południowo – zachodniej części miasta przy ul. Kafanowa. Obszar zajmuje ok 1,3 ha. Na wprost wejścia na cmentarzu zachowała się murowana kaplica cmentarna, pełniąca niegdyś funkcję kościoła. Na cmentarzu znajduje się wiele nagrobków o interesującej warstwie historycznej i artystycznej. 

Najstarszym jest usytuowany w północno – wschodnim narożniku cmentarza nagrobek Fabjana Białobłockiego z 1839 roku. W tej samej części założenia mieści się nagrobek Paszkowskich i Trembickich z 1841 roku, w formie wysokiej, żeliwnej, złamanej kolumny na postumencie z odlewami herbów Zadora i Ślepowron. Obok niego usytuowany jest ciekawy cippus ze ślepymi arkadami należący do Pauliny z Kiernożyckich Żarczyńskiej. Za kaplicą cmentarną zachował się grób Adolfa Hlebowicza (zm. 1863) w formie kopca z piaskowcowych głazów skalnych zwieńczonych krzyżem. Na cmentarzu znajdują się także wartościowe nagrobki pochodzące z XX wieku, m.in. wykonana z czerwonego piaskowca płyta i obelisk Bolesława i Michała Czarnockich z 1935 roku, sygnowany „A. Marcinkiewicz, Warszawa, Dzika 62”. W południowo – zachodniej części cmentarza znajdują się kwatery żołnierzy polskich poległych w 1920 roku w wojnie polsko – bolszewickiej. Nekropolia należy do najciekawszych zachowanych obiektów na terenie dawnego województwa poleskiego.

Dla cmentarza wykonana została dokumentacja (2 karty przechowywane w MKiDN). Informacje o cmentarzu opublikowano (patrz bibliografia).