Na cmentarzu w podwileńskiej Kalwarii, tuż przy kościele znajduje się grób diakona Augustyna Piórko, zamordowanego przez gestapo 13.04.1942 r. w więzieniu w Wilnie, na miesiąc przed planowanymi święceniami kapłańskimi.
A. Piórko urodził się 25.05.1913 r. w zaścianku Turniszki k. Wilna. We wrześniu 1934 r. rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Duchownym w Warszawie, aby po dwóch latach podjąć studia w Warszawskim Wyższym Seminarium Duchownym. We wrześniu 1939 r. przebywał w Wilnie i nie mogąc powrócić do Warszawy, kontynuował naukę na IV roku Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. Po zamknięciu Uniwersytetu przez władze litewskie przeniósł się do Wileńskiego Wyższego Seminarium Duchownego, gdzie z rąk arcybiskupa Romualda Jałbrzykowskiego dnia 30.03.1941 r. otrzymał święcenia diakonatu. Głosił odważne patriotyczne kazania w wileńskich kościołach, gromadzące wielu słuchaczy, których swoją postawą i nauczaniem podtrzymywał na duchu w trudnym okupacyjnym czasie.
Według wspomnień krewnego, Augustyn został aresztowany dnia 3.03.1942 r. wraz ze wszystkimi profesorami i klerykami Seminarium Duchownego Archidiecezji Wileńskiej i osadzony w więzieniu na Łukiszkach. Był torturowany, bity i katowany w siedzibie gestapo. Po ostatnim przesłuchaniu na gestapo stracił przytomność i zapadł na wysoką gorączkę. Został przewieziony nieprzytomny do szpitala zakaźnego na Zwierzyńcu, gdzie był nieustannie pilnowany przez gestapo. Zmarł w szpitalu 13.04.1942 r. w wieku 28 lat, nie odzyskując przytomności. Najbliższej rodziny (matki i sióstr) nie dopuszczono do umierającego.
W 2000 r. papież Jan Paweł II zaliczył diakona Augustyna Piórko wraz z innymi 26 męczennikami Archidiecezji Wileńskiej w poczet błogosławionych męczenników XX wieku.

Opracowała T. Zachara / MKiDN, VIII 2025