W walkach żołnierzy polskich z armią bolszewicką w 1920 r. w okolicach Rohatyna poległo 49 żołnierzy Wojska Polskiego. Pochowano ich we wspólnej mogile. Pomnik ku ich czci powstał w 1935 r. Wykonano go prawdopodobnie na zlecenie społeczności miasta Rohatyna. Autorem rzeźby kobiecej na pomniku był artysta rzeźbiarz Antoniak ze Stanisławowa.

Pomnik składa się z wysokiej trapezoidalnej podstawy z betonu, zwieńczonej kamienną postacią kobiecą, stojącą bokiem. Naturalnej wielkości postać opiera się o kamienną ścianę, stanowiąca podstawę pod niewielki krzyż z koroną cierniową. Prawa ręka postaci wyciągnięta jest w stronę krzyża, lewa trzyma gałązkę palmową. Poniżej postaci umieszczona była płyta z białego marmuru z inskrypcją „Obrońcom Ojczyzny”. Po bokach postaci, na niewielkich podstawkach stoją kamienne orły, a poniżej nich - kamienne wazony. Z przodu, na niewielkiej podstawie ozdobionej niewielką płytą inskrypcyjną z marmuru z napisem: „Tu spoczywa 49 żołnierzy polskich / poległych w ciężkich walkach / o wolność Ojczyzny / w latach / 1919-1920 / Cześć Bohaterom!”, umieszczony jest ozdobny znicz kamienny z płomieniami. Pomnik otoczony jest betonowym ogrodzeniem z niskich cokołów i słupków zakończonych betonowymi kulami. Ogrodzenie ogranicza również kilkustopniowe wejście do pomnika.

W czasie II wojny światowej pomnik uległ niewielkim zniszczeniom w wyniku postrzałów karabinowych (zniszczeniu uległo wtedy ramię krzyża i część korony cierniowej na krzyżu, powstały również ubytki w draperii płaszcza na postaci kobiecej i z tyłu rzeźby orła umieszczonego po stronie zachodniej). Natomiast prawdopodobnie już po wojnie świadomie zdewastowano to upamiętnienie - obłamano głowy i skrzydła obydwu orłom, zniszczono górną tablicę z napisem, z dolnej tablicy wyrwano ozdobne rozety, w ogrodzeniu zniszczono prawy przedni słupek.

Monument został odnowiony w 1998 r. przez zespół konserwatorów pod kierunkiem dr. Janusza Smazy. Prace te finansowała Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.