W 1939 r. wieś Zalesie Koropieckie liczyła 150 zagród i 696 mieszkańców. Przeważali Ukraińcy, Polaków było ponad 200, Żydów ok. 10.

7 lub 8 lutego 1945 r. bojówki UPA powracające do domów z rzezi ludności polskiej w Baryszu wkroczyły do wsi i przystąpiły do mordowania Polaków oraz rabunku ich mienia. Według relacji świadków zamordowano 40-50 osób. Niektóre ofiary były mieszkańcami pobliskiej wsi Puźniki i tam zostały pochowane. Pozostałe szczątki ofiar zebrano i pochowano na cmentarzu w Zalesiu Koropieckim w zbiorowej mogile koło cerkwi.

Po wojnie miejscowe władze ustawiły pomnik poświęcony pomordowanym. Mogiła usytuowana w pobliżu wejścia na cmentarz, po prawej stronie cerkwi; jest dobrze widoczna z drogi wiodącej przez wieś. Jest to grób ziemny, obmurowany betonem. Mogiłę obsadzono kwiatami i ozdobną roślinnością. Napisy są wyłącznie w języku ukraińskim, przy nazwiskach ofiar nie podano narodowości. Pomnik składa się z dwóch prostokątnych bloków betonowych, ustawionych jeden na drugim. Na górnym bloku znajduje się tablica z płaskorzeźbą matki tulącej dziecko, na dolnym bloku wyryto inskrypcję i 34 nazwiska ofiar. Po prawej stronie tego obelisku znajduje się krzyż na kamiennym postumencie, na którym przytwierdzono tablicę ze słabo widoczną inskrypcją ukraińską. Inskrypcja umieszczona na obelisku głosi: „Ofiary tragedii 6 lutego 1945 r. w miejscowości Zalesie / [dalej niepełna lista nazwisk - tylko 34 osoby]”. Na postumencie krzyża wyryto napis: „Tu spoczywa 38 ofiar 1945 r.”.