W odległości ok. 200 m od bramy cmentarza, poza nekropolią, znajduje się pojedyncza mogiła oficera polskiego. Według wspomnień starszych mieszkańców był to generał, który został wzięty do niewoli przez żołnierzy sowieckich pod wodzą Siemiona Budionnego, przywiązany do konia i wleczony w galopie aż do skonania. Żadne źródła nie potwierdzają, aby to był rzeczywiście generał; mógł to być raczej  oficer niższej rangi. Wiadomo, że przed II wojną światową mogiłę tę odwiedzał jeszcze ktoś z rodziny zamordowanego. Obecnie grobem tym opiekują się mieszkańcy wsi. Nie jest znane nazwisko pochowanego tu żołnierza. Były plany przeniesienia szczątków żołnierza na cmentarz, ale miejscowa ludność sprzeciwiła się temu, ponieważ utarła się tradycja, że kondukty pogrzebowe, zmierzając na cmentarz, zatrzymują się przy tej mogile i oddają hołd zmarłemu.

Na grobie znajduje się niski granitowy obelisk z napisem w językach ukraińskim i polskim. Na obelisku umieszczono wysoki, drewniany krzyż. Inskrypcja głosi: „Tu spoczywa nieznany oficer Wojska Polskiego / poległ w 1920 r.”.

Mogiła została odnowiona przez Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa w 1998 r.