22 lub 23 września 1939 r. w dworku Rymkiewiczów położonym na skraju Buchowicz zatrzymała się grupa oficerów polskich, cofających się znad wschodniej granicy. Po kilkugodzinnym pobycie grupa ta została zaatakowana przez tamtejszą ludność, kierowaną przez komunistycznych prowodyrów. Napastnicy byli uzbrojeni w strzelby, widły i łopaty. W sukurs nacierającym przyszedł sowiecki czołg. Podczas krótkiej potyczki jeden z sowietów został zabity. Pozostali żołnierze sowieccy z zemsty rozstrzelali wszystkich oficerów polskich, którzy widząc, że nie mają szans obrony, skapitulowali. Kilku z nich, jeszcze żyjących, dobili łopatami tutejsi komunistyczni prowodyrzy, którzy odarli ich z mundurów i zabrali im buty. Ciała zamordowanych polskich oficerów zasypano ziemią w niewielkiej odległości od drogi. Po II wojnie światowej mogiłę zaorano. Pierwotnie był na niej umieszczony krzyż brzozowy. W 1994 r. o tej zbrodni i miejscu pochówku oficerów powiadomił przewodniczącego Zarządu Obwodowego Związku Polaków na Białorusi, Antoniego Filipczuka, Rosjanin Grigorij Kostrzejew. Dzięki temu na odnalezionej mogile ustawiono czarny metalowy krzyż, nie ma na nim żadnej inskrypcji.