Po agresji Niemiec na Polskę 1 września 1939 r. oraz ataku ZSRR 17 września 1939 r. tysiące Polaków, zarówno cywilów, jak i żołnierzy, przekroczyło granicę węgierską. Pomimo trudnej sytuacji międzynarodowej i przynależności Węgier do państw Osi, Węgrzy okazali dużą przychylność i udzielili pomocy polskim uchodźcom. Polacy otaczani byli opieką – zarówno ze strony państwa węgierskiego jak i organizacji polskich działających na Węgrzech. Internowani byli rozlokowani w licznych obozach wojskowych i cywilnych.
Liczbę polskich internowanych w początkowym okresie uchodźstwa ocenia się na około 140 tys., w tym ok. 33 tys. szeregowych i oficerów. Z czasem liczba uchodźców, przede wszystkim wojskowych, uległa zmniejszeniu na skutek zorganizowanej przez Polaków akcji ewakuacji do Francji i na Bliski Wschód do tworzonych tam polskich oddziałów wojskowych.
W Vasvar na cmentarzu przy ulicy Attilla, w jego północno-zachodnim rogu, w III rzędzie grobów znajduje się grób kanoniera Edwarda Drozdowskiego, zm. 26.05.1942 r. w Pascony.
Na grobie umieszczono niewielki metalowy krzyż, przed nim kamienną, dwujęzyczną w treści tablicę ufundowaną przez kolegów internowanego najprawdopodobniej jeszcze w czasie II wojny światowej: „Tu spoczywa / Polski żoł-/nierz internowany/ kanonier / EDWARD DROZDOWSKI / ur. 4.V.1916 r. umarł 26.V.1942/ Śpij kolego w ciemnym grobie / niech się Polska przyśni Tobie/”.
Warto wspomnieć, że w przeszłości grobem kanoniera E. Drozdowskiego opiekował się obywatel Węgier, p. Ferenc Weber z miejscowości Koszeg.

Oprac. A.Wojda, MKiDN, VII 2025 r.